ogórek szklarniowy

Import ogórków z Turcji na Ukrainę rozpoczyna się corocznie, gdy sezon na lokalne ogórki szklarniowe u naszych wschodnich sąsiadów dobiega końca. W roku 2012 przypadło to o ok. dwa tygodnie wcześniej niż w roku poprzednim.

W pierwszej dekadzie maja ukraińskie pomidory i ogórki szklarniowe przestały być konkurencyjne cenowo ze sprowadzanymi do Rosji z innych krajów (zwłaszcza z Białorusi).

16 marca w Dąbrowie k. Nowego Sącza, w gospodarstwie Mirosława Dominika miał miejsce „Dzień Ogórkowy” poświęcony prezentacji wczesnego ogórka półdługiego Pacto F₁. Spotkanie zorganizowały firmy De Ruiter Seeds (należąca do koncernu Monsanto) oraz Hortus, a współorganizatorami były Grodan, Arysta LifeScience i Azelis.

Składnik pokarmowy to taki, bez którego roślina nie może przejść fazy wegetatywnej, wejść w fazę generatywną, ani nie da się go zastąpić innym pierwiastkiem. Takie warunki spełniają makroelementy oraz mikroelementy. Oprócz składników niezbędnych, wyróżniamy także tzw. składniki pożądane, określane też jako dobroczynne, np.: krzem, srebro, tytan.

W ostatnich latach w starszych szklarniach lub tunelach foliowych coraz częściej uprawiane są mieszańcowe ogórki grubo- lub średniobrodawkowe (fot. 1). Są one odporniejsze na wahania temperatury i okresowe niedobory światła niż typowe odmiany szklarniowe o gładkich owocach. Poza tym są cenione przez konsumentów — stanowią surowiec do produkcji pierwszych ogórków małosolnych — i na ogół wiosną są droższe niż owoce odmian szklarniowych. Wypełniają również lukę na rynku w chłodne wiosny z nocnymi spadkami temperatury, kiedy ogórki uprawiane w polu znacznie później zaczynają owocować. W doborze znajduje się kilkanaście partenokarpicznych odmian krótkoowocowych ogórków średnio- i grubobrodawkowych do uprawy pod osłonami.