NULL

Podczas poznańskiej konferencji ''Nowości w uprawie chryzantem'' (13-14 listopada 1998 r.) jej gospodarz, prof. Tadeusz Baranowski, podał ranking najczęściej uprawianych w Polsce odmian.

Wiosną 1991 roku założono w trzech różnych regionach sadowniczych w Niemczech doświadczenie porównawcze z ponad 20 podkładkami pod jabłonie. Celem tych badań było znalezienie podkładki, która przewyższyłaby wartościami użytkowymi powszechnie używaną M 9.

Przy okazji, towarzyszącej ubiegłorocznej wystawie ''Zieleń to życie'', konferencji pt. ''Centrum Ogrodnicze - jak sprzedawać lepiej''*, organizatorzy (Związek Szkółkarzy Polskich) przeprowadzili badanie krajowego rynku centrów ogrodniczych i innych punktów sprzedaży detalicznej zajmujących się obrotem szkółkarskim. Na anonimową, pisemną ankietę odpowiedziała ponad połowa ze 150 firm biorących udział w konferencji, a więc niewielki procent uczestników tego rynku. Przedstawiamy jednak analizę wyników ankiety, gdyż z pewnością reprezentuje on charakterystyczne tendencje panujące w Polsce. Tekst przygotowaliśmy na podstawie opracowania, którego autorem jest Wojciech Grąbczewski (red.).

Ubiegłorocznym drzewem roku, prezentowanym na łamach ''Szkółkarstwa'' 1-4/98), był buk. Dla uzupełnienia przedstawiamy informacje dotyczące ochrony tego drzewa (redakcja).

Leszczyna pospolita (Corylus avellana L.) jest mało znana jako gatunek ozdobny. Kojarzy się ją głównie z odmianami owocowymi, natomiast te o walorach wyłącznie dekoracyjnych są rzadko spotykane w produkcji. Tymczasem, w przeciwieństwie do wielu innych, produkowanych w Polsce roślin, wszystkie odmiany leszczyny pospolitej są odporne na mróz (uszkodzeniom mogą ulegać jedynie kwiaty) i nadają się do uprawy w całym kraju, a zatem warto je popularyzować.

Co roku, przy okazji Plantarium, profesjonalne jury ocenia odmiany drzew, krzewów, a także bylin, wcześniej zgłoszone i zakwalifikowane do grupy ''nowości'', i wybranym przyznaje medale - złote, srebrne oraz brązowe. Podczas ostatnich międzynarodowych targów szkółkarskich Plantarium, które, jak zwykle, odbyły się w holenderskiej miejscowości Boskoop (ogólnie o nich pisałam w ''Szkółkarstwie'' 4/98), jurorzy mieli do oceny ponad 60 taksonów. Wyróżnili dwadzieścia pięć. Spośród nich przedstawię niektóre, pomijając zwłaszcza mniej znane wrażliwe na mróz byliny.

Polskie szkółkarstwo towarowe obchodzi w tym roku swoje urodziny (''Krótką historię szkółek drzew ozdobnych'', od 1799 r. prezentowaliśmy w numerach 2-4/98). Wydarzenie to stało się głównym tematem ostatniego Walnego Zgromadzenia członków Związku Szkółkarzy Polskich, które - zgodnie z tradycją - odbyło się pod koniec listopada, tym razem w Ustroniu. Podczas tego spotkania podjęto uchwałę o przygotowaniu przez związek jubileuszowego wydawnictwa, które będzie poświęcone historii krajowego szkółkarstwa. 200-lecie ma również stanowić motyw przewodni tegorocznej wystawy ''Zieleń to Życie'' (3-6 września, Warszawa) i temat, towarzyszącego jej, seminarium*.

Sprawcami tej choroby są grzyby należące do rodzaju Coleosporium, w Polsce najczęściej występuje gatunek C. tussilaginis. Jest to rdza pełnocyklowa, dwudomowa, dla której pierwszym gospodarzem są różne 2- i 3-igielne gatunki sosny, ale najczęściej wymienianym jest Pinus silvestris.

Mekką producentów drzew i krzewów ozdobnych oraz bylin jest Holandia, a zwłaszcza, położone w jej południowo-zachodniej części, Boskoop. Nic więc dziwnego, że sąsiadująca z tym krajem Belgia pozostaje w cieniu potentata. Dokładniejsze przyjrzenie się belgijskiemu szkółkarstwu sprawia jednak, że dostrzega się jego konkurencyjność, zwłaszcza w niektórych dziedzinach. Charakterystyczna jest przede wszystkim mocna pozycja produkcji leśnej i włączenie tej dziedziny do szkółkarstwa ''ogrodniczego'' (inaczej niż u nas oraz w innych krajach, gdzie oddzielona jest - formalnie i organizacyjnie - od szkółkarstwa sadowniczego oraz ''ozdobnego'').

Do rodzaju wiąz (Ulmus) należy 18 gatunków występujących na półkuli północnej oraz dość liczne mieszańce, często wielokrotne, nie zawsze o całkowicie znanym rodowodzie. W Polsce, w stanie naturalnym można napotkać trzy gatunki: wiąz szypułkowy (Ulmus laevis Pall.), górski (U. glabra Huds.; synonimy - U. montana With.; U. scabra Mill.) i polny ( U. minor Mill. Emend. Richens; synonimy - U. carpinifolia Ruppius ex Sucow, U. campestris auct. non L.; U. foliacea Gilib.).