eksport

Tureckie winogrona i mołdawskie jabłka importowane do Rosji pobiły rekordy zawartości pozostałości pestycydów. Niezgodne z rosyjskimi wymaganiami produkty pochodziły także z innych krajów – Włoch, Węgier, Ukrainy, Polski, Hiszpanii, Grecji.

W mijającym roku Federacja Rosyjska ustanowiła nowy rekord swojego importu – sięgnął o on 420 mld $ i był o 99 mld $ wyższy, niż rok wcześniej (dane z okresu styczeń – listopad).

W tym roku cena jabłek przemysłowych jest dość wysoka. Niestety, nie można tego powiedzieć o cenie owoców deserowych. Czy sytuacja ta zmieni się już w styczniu, gdy cło na te owoce będzie niższe i ruszy handel z Rosją? O to, jak układa się współpraca ze wschodnimi kontrahentami, a także, z czym należy się liczyć w handlu z Federacją Rosyjską (FR) w tym sezonie, zapytaliśmy Roberta Monarskiego, prezesa firmy Alvena, reprezentującego jednocześnie Unię Owocową – Stowarzyszenie Polskich Eksporterów Owoców i Warzyw.

Warzywa odgrywają bardzo ważną rolę w żywieniu człowieka, ponieważ dostarczają m. in. składników mineralnych, witamin, antyoksydantów, fitosteroli oraz błonnika. Na liście spożywanych produktów roślinnych zajmują 3. miejsce — po ziemniakach i produktach zbożowych. Według badań GUS, w Polsce w przeliczeniu na jednego mieszkańca roczne spożycie wynosi mniej więcej 110 kg warzyw i ich przetworów, największy udział mają w nim kapusta, marchew, cebula, pomidory i ogórki.

Pod koniec pierwszej dekady grudnia aura sprawiała wrażenie, jakby jesień dotknięta atakiem sklerozy zapomniała, że czas najwyższy już odejść. Można było nawet twierdzić, że jesień — bez zimowej przerwy — przeszła bezpośrednio w wiosnę. W środkowej Polsce nocami temperatura wynosiła 6–7°C, zaś w dzień — gdy świeciło słońce — 12–14°C.

W ostatnich latach w chińskim rolnictwie dokonują się duże zmiany. Maleje powierzchnia, na której uprawia się ryż i pszenicę, a rośnie areał produkcji kukurydzy, trzciny cukrowej oraz warzyw (tab. 1) i owoców. Zdecydowanym liderem w produkcji warzyw w Chinach jest prowincja Shandong, położona 700 km na południowy wschód od Pekinu.

Przystąpienie Polski do UE pozwoliło ogrodnikom nie tylko skorzystać z różnych programów pomocowych (SAPARD, SPO), ale także otworzyło drogę dla swobodnego eksportu polskich warzyw i owoców do krajów Wspólnoty. Oprócz znanych i powszechnie uprawianych u nas gatunków, z takim przeznaczeniem można uprawiać warzywa jeszcze mało popularne wśród polskich konsumentów, które są już rozpowszechnione w innych krajach. Przykładem jest chociażby cukinia, zbierana już wówczas, gdy owoce osiągają długość 20–30 cm.

W ostatnich latach dostawy polskich owoców do Rosji gwałtownie się zmniejszyły, jeszcze bardziej zmalał eksport ziemniaków, cebuli, kapusty, marchwi oraz buraków ćwikłowych. Moim zdaniem, doprowadził do tego nieumiarkowany wzrost cen polskich owoców i warzyw w ostatnich trzech latach. I stało się to, czego należało się spodziewać — miejsce Polski zajęły Uzbekistan, Kazachstan czy Tadżykistan. Warunki klimatyczne w tych krajach pozwalają na produkcję dużych ilości płodów rolnych. Co więcej, produkcją warzyw i owoców zajęto się także w południowych regionach Rosji. Jakość tych artykułów jest może i niższa, ale są one tańsze niż sprowadzane z zagranicy, a tym samym dostępne dla uboższych warstw społeczeństwa.

Z rozwojem szkółkarstwa zmieniają się asortyment produkowanych roślin oraz upodobania klientów. W Polsce dużym zainteresowaniem producentów oraz nabywców zaczynają cieszyć się byliny. Gwałtowny rozwój uprawy tych roślin nastąpił w ostatnim dziesięcioleciu w Holandii, Wielkiej Brytanii i Niemczech, po wprowadzeniu produkcji w pojemnikach. Dzięki temu byliny stały się towarem atrakcyjnym — można je oferować wtedy, gdy kwitną. To zaś przynosi lepsze efekty niż sprzedaż nasion, kłączy, bulw, cebul czy karp, nawet opatrzonych ozdobnymi etykietami.