W zależności od warunków klimatycznych owad może produkować 1–5 pokoleń rocznie, jednak już wykształcenie dwóch uznaje się za wystarczające do zaobserwowania znaczącej szkodliwości. W obrębie jednego pokolenia może pojawić się 5–7 stadiów larwalnych. Szkodliwość młodszych stadiów rozwojowych jest nieznaczna i początkowo ogranicza się do zeskrobywania przez gąsienice skórki liści. Młodsze stadia rozwojowe larw mają również tendencję do agregacji i wspólnego żerowania. W odpowiednim czasie można więc ograniczyć ich liczebność przez wytrząsanie ręczne, albo z wykorzystaniem silnego strumienia wody, choć ten ostatni sposób jest obecnie uznawany za kontrowersyjny z uwagi na łatwość mechanicznego uszkodzenia pędów. Z czasem gąsienice oprzędzają po kilka liści i w ten sposób, często ukryte w wewnętrznych częściach krzewów, są trudne do wykrycia. Tymczasem to właśnie te młodsze stadia rozwojowe zwalczyć jest najłatwiej, zarówno za pomocą chemicznych, jak i biologicznych środków ochrony roślin. Efektywne zwalczanie starszych gąsienic jest zdecydowanie trudniejsze i z reguły wymaga stosowania większych stężeń, co często przekłada się na stosowanie środków w ilościach przekraczających dawki bezpieczne dla pszczół. Zwalczanie większych gąsienic wymaga często działania zarówno kontaktowego, jak i żołądkowego. Tymczasem szybkość żerowania ostatnich stadiów rozwojowych jest tak duża, że szkody wynikające ze zgryzania nie tylko liści, ale i pędów wraz z pąkami śpiącymi są już znaczące, zanim jeszcze środki zdążą wykazać swoje działanie. W szczególności należy o tym pamiętać stosując biologiczne preparaty owadobójcze oparte na bakterii Bacillus thuringiensis, które działają przede wszystkim żołądkowo.
Chemiczne zwalczanie gąsienic nie stanowi problemu pod warunkiem terminowego zastosowania środków na ich młodsze stadia rozwojowe. W badaniach wykazano wysoką skuteczność w stosunku do owada preparatów o działaniu kontaktowym, jak i żołądkowym opartych na: deltametrynie, lambda-cyhalotrynie, tiametoksamie, imidachloprydzie w mieszaninie z deltametryną, acetamiprydzie i innych.
Jakie środki są skuteczne? Jak je stosować, aby były bezpieczne? Jaki jest schemat zwalczania ćmy bukszpanowej? Można się o tym dowiedzieć w artykule dr Janusza Mazurka pt. Ćma bukszpanowa na terenach zieleni miejskiej opublikowanym w „Szkółkarstwie” 2/2020, na podstawie którego opracowano ten tekst. Zachęcamy do zakupu naszego czasopisma.https://www.plantpress.pl/produkt/szkolkarstwo-2-2020/
Polecamy też inne nasze wydawnictwa https://www.plantpress.pl/produkt/szkodniki-ozdobnych-krzewow-lisciastych-i-pnaczy/
