Piotr Pietrzak z firmy Enza Zaden przedstawił bogatą ofertę tego hodowcy, wyróżniając nowości oraz odmiany cieszące się największą popularnością wśród ogrodników.
Zwrócił uwagę na najnowszego mieszańca ogórka sałatkowego o owocach typu midi, testowanego od 2 lat w Polsce pod symbolem E23M 2262 F1 (fot. 1). Odmiana jest przeznaczona do produkcji w szklarniach i tunelach foliowych, z nasadzeń począwszy od lutego. Odznacza się dużą plennością oraz szybkim tempem wzrostu. Rośliny mają mocny system korzeniowy i horyzontalnie ustawione względem pędu liście o dużej powierzchni. Przy krótkich wahaniach pogody nie zrzucają zawiązków owocowych. Natomiast w warunkach długotrwałego deficytu światła samoistnie regulują liczbę zawiązanych owoców. Ciemnozielone, żebrowane ogórki osiągają ok. 25 cm długości i nie mają skłonności do wydłużania się latem. Cechują się dobrą trwałością pozbiorczą i dużym wyrównaniem pod względem jakości (minimalny udział owoców poza wyborem).
Fot. 1. E23M 2262 F1 to najnowsza odmiana ogórka w typie midi
Spośród odmian pomidora tunelowego ciekawą propozycją o czerwonych owocach średniej wielkości (160–200 g) jest Alboney F1. Rośliny o silnym wigorze są wysoce tolerancyjne na stresy w uprawie i regularnie wiążą owoce w niekorzystnych warunkach świetlnych oraz w czasie upałów. Są łatwe do prowadzenia i pielęgnacji. Pomidory równomierne się wybarwiają na intensywnie czerwony kolor z połyskiem, są kuliste lub nieznacznie spłaszczone, żebrowane, twarde i trwałe. Dobrze znoszą transport i są odporne na mikrospękania skórki oraz suchą zgniliznę wierzchołków owoców.
Z kreacji wielkoowocowych w tunelach dobrze sprawdza się Elpida F1, polecana zwłaszcza do uprawy jesiennej, z uwagi na wysoką zdrowotność. Rośliny o półotwartym pokroju mają dobry wigor, ale bez tendencji do nadmiernej wegetatywności. Zazwyczaj wiążą po 5–6 wyrównanych owoców w gronie, o przeciętnej masie 230–250 g. Pomidory są lekko spłaszczone i łatwo je zrywać z szypułką, która długo zachowuje świeżość.
Alternatywą dla tradycyjnych, czerwonych pomidorów mogą być odmiany malinowe bądź o nietypowym kształcie owoców. P. Pierzak do tunelowej uprawy polecał m.in. odmianę o owocach śliwkokształtnych Granadero F1, mieszańca Pozzano F1 o charakterystycznie wydłużonych owocach z przewężeniem (typ San Marzano), a także kreacje malinowe – Dimerosa F1, Pink Treat F1 i TTM-169 F1.
Jedną z nowszych propozycji w ofercie papryki o czerwonych owocach typu blok jest Keyes F1 (fot. 2). Rośliny o średniej wysokości i luźnym pokroju równomiernie zawiązują owoce, które osiągają masę 200–250 g i średnicę 9–11 cm. Są grubościenne, łatwe do zbioru z szypułką. W czasie upałów zachowują jędrność, nie miękną. Dobrze przebarwiają się również po zebraniu zielonych owoców.
Fot. 2. Ciemnoczerwone, grubościenne owoce odmiany Keyes F1
Z odmian papryki przebarwiającej się z koloru zielonego na żółto, specjalista z firmy Enza Zaden rekomendował mieszańca Devito F1 (fot. 3) o średnio wysokich roślinach cechujących się dobrym wigorem i równomiernym zawiązywaniem owoców przez cały okres uprawy. Grubościenne, kształtne owoce o masie 200–220 g i średnicy ok. 9 cm łatwo odrywają się od pędów wraz z szypułkami. Są twarde, pokryte mocną skórką odporną na mikrospękania, a ich atrakcyjny żółty kolor utrzymuje się również późną jesienią.
Fot. 3. Atrakcyjny, intensywnie żółty kolor papryki Devito F1 utrzymuje się do późnej jesieni
Spośród odmian sałaty masłowej niekwestionowanym liderem jest Stretcha (fot. 4), przeznaczona do uprawy całorocznej pod osłonami oraz w gruncie. Wyróżnia się szeroką gamą odporności na choroby, stabilnym wzrostem oraz tolerancją na stresowe warunki uprawy. Tworzy dobrze wypełnione główki o szerokiej podstawie z dużą rozetą liściową. Wzniesione do góry liście i zwarte główki znacznie ułatwiają zbiór.
Fot. 4. Sałata masłowa Stretcha nadaje się do uprawy całorocznej w gruncie oraz tunelach foliowych
Do uprawy jesiennej pod osłonami P. Pietrzak rekomendował ponadto odmiany sałaty masłowej Bente i Analena. Zwrócił także uwagę na odmianę rzodkiewki Escala, przydatną do uprawy w tunelach foliowych późną jesienią.
Tekst i fot. Anna Maciejuk
Artykuł został opublikowany w numerze 5/2017 „Hasła Ogrodniczego”
