Liderem produkcji spod szkła jest obecnie Agrokombinat „Jużnyj” zlokalizowany na północnym Kaukazie, w Republice Karaczewo-Czerkieskiej. Deklaruje zbiory w ilości 50 tys. ton rocznie. Z wynikiem o 5 tys. ton niższym (45 tys. ton) drugie miejsce przypada firmie „LipeckAgro” z obwodu lipeckiego w centralnej Rosji. Trzecia jest należąca do handlowego giganta Magnit „Zielona Linia” z Krasnodarskiego Kraju – Południowy Okręg Fereralny. Stąd wyjeżdża rocznie 40 tys. ton warzyw.
Na czwartym, z 34 tys. ton – „Owoszczi Stawropola” – na północnych przedgórzach Kaukazu. Miejsce piąte zajmuje Tieplicznyj Kombinat „Majskij” (32 tys. t) z Tatarstanu, szóste – „Agro-Inwest” (25 tys. t) z obwodu kałużskiego w centrum kraju, siódme – agrokombinat „Moskowskij” (18 tys.t) z obwodu moskiewskiego, ósme – agrokombinat „Tieplicznyj” (18 tys. t) – z Kraju Krasnodarskiego, dziewiąte – agrofirma „Wyborżec” (17 tys. t) – z obwodu leningradzkiego, dziesiąte „Tieplicznoje” (15 tys. t) z Republiki Mordowii i jedenaste – sowchoz „Aleksiejewskij” (15 tys. t) – z Baszkotorstanu.
Wśród czynników skłaniających inwestorów do koncentrowania produkcji są między innymi problemy z zaopatrzeniem w energię kombinatów szklarniowych – jej przesył na ogromne odległości kładzie na łopatki ekonomikę produkcji. Logistyka produkcji – to drugi niebagatelny problem. Obecnie duzi producenci warzyw szklarniowych inwestują we własne centra logistyczne przygotowujące produkty dla handlowców, co też skłania do lokowania miejsc produkcji w bliskiej odległości.
Za: agroinvestor.ru
