Spotkania w Limanowej pojawiły się jako próba zaradzenia pogarszającej się opłacalności produkcji owoców w podgórskich sadach w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Jabłka z nowosądecczyzny zaczęly przegrywać nawet na rynku krakowskim konkurencję z owocami innych regionów kraju. Potrzebne były głębokie zmiany, by małe gospodarstwa sadownicze z rejonu pogórzy mogły nadal funkcjonować. Receptą okazało się wprowadzenie nowego, intensywnego modelu sadu, zmiana doboru odmian, a później wprowadzenie prostych form kooperacji sadowników pozbawionych w międzyczasie oparcia w spółdzielczości ogrodniczej.
O metodach wprowadzania tych zmian dyskutowano w Limanowej, do której corocznie prof. Makosz zapraszał z całej Europy specjalistów i praktyków, którzy już omawiane tu zgadnienia poznali na własnym terenie. Wraz z naszymi sadownikami zdobywali w Limanowej wiedzę koledzy-producencji z innych krajów środkowo-wschodniej Europy.
Pełniejszą relację z XXXII Międzynarodowego Seminarium przedstwimy po jego zakończeniu oraz na łamach naszych czasopism – „Hasła Ogrodniczego” i „MPS Sadu”.
pg
