‘Emper’ (‘Empress’ x ‘Herman’) jest odmianą plenną, o średnio późnej porze kwitnienia i bardzo wczesnej porze dojrzewania. Jej owoce dojrzałość zbiorczą osiągają pod koniec lipca i nie wykazują tendencji do opadania. Są średniej wielkości, wydłużone, o masie 40–45 g. Ich skórka jest dość gruba, prawie całkowicie pokryta ciemnofioletowym rumieńcem z lekkim, szarym nalotem woskowym (fot. 1). Miąższ jest jasnozielony, u dojrzałych owoców żółtozielony, jędrny, zwięzły i soczysty, smaczny. Ze względu na doskonały smak, są odpowiednie na rynek owoców deserowych. Pestka jest mała, wydłużona i bardzo dobrze oddziela się od miąższu. Szypułka dość gruba, krótka lub średniej długości.
Drzewo odmiany ‘Emper’ rośnie dość silnie, tworząc koronę zbliżoną do kolumnowej, lekko zagęszczoną. Wytwarza średniej grubości pędy, pokryte średnio licznymi przetchlinkami i pozbawione cierni. Pąki są średniej wielkości, ostro zakończone. Liście dość duże, średnio długie i średnio szerokie. Zabarwione są na intensywnie zielony kolor, a ich brzeg jest karbowany. Ogonek liściowy krótki do średnio długiego. Kwiaty są białe, dość duże.
Drzewa są wytrzymałe na mróz, a kwiaty odporne na wiosenne przymrozki. Drzewa charakteryzują się małą podatnością na moniliozę i raka bakteryjnego, ale są dość wrażliwe na szarkę. ‘Emper’ jest odmianą samopłodną, może być uprawiana bez obecności odmian zapylających.
Fot. 1. 'Emper'
‘Polinka’ (‘Cacanska Lepotica’ x ‘Węgierka Dąbrowicka’) jest odmianą plenną o średnio późnej porze kwitnienia i wczesnej porze dojrzewania. Jej smaczne, deserowe owoce dojrzałość zbiorczą osiągają na przełomie lipca i sierpnia i nie mają tendencji do opadania. Są dość duże, o masie od 45 g do 50 g, mają kształt eliptyczny, są symetryczne, w typie węgierki (fot. 2). Skórka średniej grubości z dość wyrównanym fioletowoniebieskim rumieńcem oraz intensywnym szarym nalotem woskowym. Miąższ owocu jest żółtozielony, a u dojrzałych śliwek żółty, średnio zwięzły, mięsisty, soczysty i bardzo smaczny. Pestka jest mała, owalna i bardzo dobrze oddziela się od miąższu. Szypułka dość gruba, krótka lub średniej długości.
Drzewo odmiany ‘Polinka’ rośnie średnio silnie, tworząc koronę wzniesioną, średnio zagęszczoną. Pędy są średniej grubości, pokryte średnio licznymi przetchlinkami, nie mają cierni. Pąki są dość duże, ostro zakończone. Liście średniej wielkości, dość długie i średnio szerokie. Mają intensywnie zielony kolor i karbowany brzeg. Ogonek liściowy od krótkiego do średnio długiego. Kwiaty są białe i dość duże.
Drzewa charakteryzują się dużą wytrzymałością na mróz, kwiaty są dostatecznie odporne na wiosenne przymrozki. Drzewa są mało podatne na moniliozę i raka bakteryjnego oraz średnio wrażliwe na szarkę. ‘Polinka’ jest odmianą samopłodną, może być uprawiana bez obecności odmian zapylających.
Fot. 2. 'Polinka'
Dorota Łabanowska-Bury
Fot. 1,2 M. Szymajda
Artykuł pochodzi z numeru 12/2013 „Hasła Ogrodniczego”
