Ślisza wspomniał m.in. prezes Prawa i Sprawiedliwości Jarosław Kaczyński. Przypomniał jego drogę polityczną, podkreślił przy tym, że był on „przywódcą, którego do przewodzenia trzeba było namawiać”.
– Zawsze starał się być z tyłu, choć jego rola była pierwszoplanowa. Był politykiem racjonalnym. Nie kierował się ambicjami, gdyby tak było, wiele rzeczy by się nie udało. Może był przywódcą mimo woli, ale wnosił do życia politycznego coś, czego wówczas brakowało – postawę racjonalną i pozbawioną emocji. To było bardzo dużo – zaznaczył lider PiS.
Dodał, że Ślisz był człowiekiem, z którym łatwo się rozmawiało. Według Kaczyńskiego powinien on wejść do polskiego panteonu polityków. – Warto pracować, żeby pamięć o Józku trwała, żeby cała Polska wiedziała, że był ktoś, kto był skromny i wniósł wkład w budowanie demokratycznej Polski – podkreślił b. premier.
Prezes Kapituły Fundacji Europejskiego Funduszu Rozwoju Wsi Polskiej, organizatora konferencji w Jasionce, Artur Balazs zaznaczył w swoim wystąpieniu, że ogłoszenie nagrody im. Ślisza oznacza przywrócenia Polsce wybitnej postaci. – Chciałbym, aby to miejsce związane z Józkiem było miejscem ważnych debat dla Polski – dodał.
Nagroda im. Józefa Ślisza ma być wręczana wybitnym postaciom, które – jak powiedział Balazs – zasłużą się swojemu krajowi w sposób podobny jak jej patron. Zaznaczył, że będzie ona też „istotna finansowo”.
Józef Ślisz urodził się 20 marca 1934 r. w Łukawcu koło Rzeszowa. Po ukończeniu szkoły średniej przez całe życie prowadził kilkunastohektarowe gospodarstwo rolne w Łące, niedaleko Jasionki.
W 1981 r. był współorganizatorem strajków chłopskich w Rzeszowie i Ustrzykach Dolnych. Strajkujący domagali się wówczas m.in. rejestracji związku zawodowego rolników, zrównania w prawach rolników indywidualnych z sektorem spółdzielczym i państwowym. W lutym 1981 r. był jednym z sygnatariuszy porozumień rzeszowsko-ustrzyckich, które były efektem ponad półtoramiesięcznych strajków rolników w południowo-wschodniej Polsce.
W okresie stanu wojennego Ślisz jako przywódca chłopski był wielokrotnie zatrzymywany. Od 1987 r. kierował podziemnymi strukturami NSZZ „S” Rolników Indywidualnych. W grudniu 1988 r. został członkiem Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie. Jako reprezentant rolników brał udział w obradach Okrągłego Stołu.
W grudniu 1989 r. przegrał wybory z Gabrielem Janowskim o przewodnictwo w NSZZ „S” RI. Na przełomie 1989/90 tworzył Polskie Stronnictwo Ludowe „Solidarność”, które w 1992 r. przekształcił w Stronnictwo Ludowo-Chrześcijańskie. Kierowane przez niego SChL w 1997 r. weszło w skład Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego.
Po 1989 r. przez dwie kadencje pełnił funkcję wicemarszałka Senatu. Zmarł 6 marca 2001 r.
Pośmiertnie (w 2011 r.) odznaczony przez Prezydenta RP Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian politycznych w Polsce”.
Źródło:
