Produkcję cydru w Polsce umożliwia ustawa o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina, uchwalona w maju 2011 roku. Zgodnie z nią, produkcją cydru zajmować się mogą sadownicy, posiadający przynajmniej 1 ha sadu. Podtrzymano obowiązek rejestracji zakładu zgodnie z ustawą o bezpieczeństwie żywności i żywienia oraz ustalono roczny limit produkcji cydru w wysokości 10 tysięcy litrów. Dodatkowo, niewielkie regionalne zakłady zobowiązane były przeprowadzić całą produkcję w swoich gospodarstwach, nie mogąc zlecić rozlewania i butelkowania zewnętrznym podmiotom. W 2013 roku ustawodawca zezwolił na przeniesienie części produkcji (rozlewania i butelkowania) poza teren gospodarstwa.
– Oferta cydrów w polskich sklepach wciąż się poszerza i jest już naprawdę imponująca. W ostatnim czasie pojawiło się kilkunastu rodzimych producentów cydrów rzemieślniczych, często wytwarzanych w oparciu o jabłka pochodzące z ich własnych sadów, nieraz prowadzonych od pokoleń. I można się upierać, że to właśnie tylko taki trunek zasługuje na miano tego prawdziwego cydru, ale z drugiej strony – nie można ignorować gustów konsumentów. A oni chętnie sięgają także po cydry przemysłowe, nierzadko oferowane w różnych wariantach smakowych. Choć na pewno o ich popularności w dużej mierze decyduje po prostu łatwiejsza dostępność i niższe ceny. Nieważne, czy wybieramy cydr rzemieślniczy, czy koncernowy – ważne, że wszystko zmierza w tym kierunku, że to właśnie jabłecznik stanie się ulubionym napojem Polaków. Na polskim rynku jest wystarczająco miejsca i dla jednych, i dla drugich – mówi Małgorzata Przybyłowicz-Nowak, redaktor naczelna portalu Kraina Cydru.
Cydr może być prawdziwym pomysłem na biznes, choć raczej nie jest to droga usłana różami. – To, że cydr może być pomysłem na biznes udowadniają duzi gracze na rynku – większość firm winiarskich i wiele browarów, bądź koncernów piwowarskich ma już na rynku swoje cydrowe marki. Naturalne cydry (czyli sok-moszcz jabłkowy i drożdże) są w stanie zapewnić jedynie niewielcy, rzemieślniczy wytwórcy. Dla nich rozpoczęcie produkcji i rejestracja to prawdziwe wyzwanie. To dlatego do tej pory mamy na rynku raptem kilka cydrów rzemieślniczych i tylko dzięki wielkiej pasji i uporowi ich wytwórców mogą one docierać do odbiorców – mówi Tomasz Piotrowski, producent cydru rzemieślniczego.
Dlaczego przepisy są takie trudne dla sadowników? Piotrowski wyjaśnia: „Gąszcz przepisów, w których musi poruszać się zainteresowany prowadzi często na manowce, a zdarzają się beznadziejne pułapki; często regulacje różnych urzędów i służb są sprzeczne między sobą, a sami urzędnicy się w nich nie orientują; do tego dochodzi jeszcze ograniczenie ilości produkcji do 10 tysięcy litrów rocznie, co stanowi zbyt niski pułap. Dla głównych odbiorców tych przepisów – dla sadowników jest to zupełnie nieopłacalne. Nikomu tak naprawdę nie zależy na tym, by sadownicy robili sami cydry”.
Wraz z wzrostem w Polsce zainteresowania cydrem, wkracza on też do kuchni i restauracji. Jest to trunek, który doskonale komponuje się z polskimi daniami.
– Cydry są nie tylko towarzyszami dań, coraz częściej są też ich składnikami. Nie jest tajemnicą, że wina są powszechnie stosowane w kuchni, cydry mogą z równym powodzeniem znaleźć swoje miejsce, choć oczywiście jeszcze wiele jest do odkrycia. Jako twórcy naturalnych cydrów staramy się zwracać uwagę na ten aspekt kulinarnego wykorzystania cydrów, na przykład bardzo promujemy cydr, jako towarzysza wielkanocnego stołu, gdyż cydry idealnie się komponują z tradycyjnymi wielkanocnymi daniami. Można zacząć biesiadę cydrem jako aperitif, otrzymać dania z dodatkiem cydru na przystawkę, zupę, główne danie i deser, i do każdego dania dobierając dodatkowo inny rodzaj cydru; cydry sprawdzą się również w towarzystwie deski serów; a na zakończenie możemy wypić niewielki (likierowy) kieliszek unikalnego cydru lodowego – wyjaśnia Piotrowski.
Źródło: 
