W Warszawie 13 lutego odbyła się konferencja z udziałem Czesława Siekierskiego, Przewodniczącego Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi Parlamentu Europejskiego. Tematem spotkania była Wspólna Polityka Rolna po 2020 r.
Przewodniczący wyjaśniał dlaczego WPR potrzebuje nowej reformy. Wspólna Polityka Rolna powinna przyczynić się do zwiększenia odporności sektora w trudnych czasach, wspierać dochody rolników i rentowność ich działalności. WPR musi w pełni korzystać z innowacji cyfrowych, które mogą ułatwić codzienną pracę rolników, ograniczyć biurokrację i sprzyjać wymianie pokoleń.
Od 1962 r. WPR przeszła wiele reform, a w rolnictwie europejskim nastąpił szereg ewolucyjnych zmian. UE to największy eksporter żywności na świecie. Szczycimy się rekordową nadwyżką w handlu rolno-żywnościowym. Rolnictwo unijne jest coraz bardziej zrównoważone, lepiej odpowiada na potrzeby ochrony środowiska, klimatu czy bioróżnorodności. Jednak nadal rolników w UE dotykają problemy: niskie i niepewne dochody, zjawisko wyludniania się wsi oraz braku zastępowalności pokoleń w gospodarstwach. Praca w rolnictwie jest coraz mniej atrakcyjna dla młodych (duża uciążliwość pomimo postępu technicznego, niskie dochody i brak ich stabilności).
Szybko zmienia się sytuacja na świecie, co wpływa też na rolników. Wśród czynników wywierających duży wpływ na rolnictwo ma też globalizacja, cyfryzacja, liberalizacja gospodarki światowej, niepewna sytuacja polityczna i gospodarcza, zmiany klimatu.
Zmodernizowana i uproszczona przyszła WPR powinna być mniej biurokratyczna i bardziej wydajna. Rolnicy powinni znaleźć się w centrum nowej WPR po 2020 r. w uproszczenie powinno zostać dokonane nie tylko na rzecz administracji, ale przede wszystkim rolników. Wdrażanie WPR powinno przebiegać płynniej. Wspólna Polityka Rolna powinna być reformowana drogą ewolucji a nie rewolucji.
Zmiany które zaproponowała Komisja Europejska to określenie w WPR wspólnych celów i wartości oraz zestawu środków pozwalających je osiągnąć. Państwa członkowskie będą mogły wybierać z tego wspólnego zestawu środków na poziomie krajowym lub regionalnym najodpowiedniejsze dla siebie opcje do osiągnięcia celów wyznaczonych na szczeblu unijnym. Przejście od podejścia uniwersalnego do uwzględniania indywidualnych potrzeb oznacza, że wymogi unijne zostaną ograniczone do minimum. Faktyczne potrzeby krajowe będą oceniane przez państwa członkowskie i włączane przez nie do zatwierdzanego na poziomie UE planu strategicznego WPR. Każde państwo powinno ustanowić krajowy plan strategiczny WPR.
W ten sposób państwa członkowskie będą ponosić większą odpowiedzialność. Będą też miały więcej do powiedzenia przy opracowywaniu ram zgodności i kontroli mających zastosowanie do beneficjentów. Krajowe plany strategiczne nie będą opracowywane w oderwaniu od siebie, lecz w ramach ustrukturyzowanego procesu, a Komisja będzie je oceniać i zatwierdzać.
W trakcie spotkania zaprezentowano także Zespół Analityczny Polityki Rolnej (ZAPR) przy Przewodniczącym Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi PE. W jego skład wchodzą Edmund Giejbowicz, Adam Poślednik, Radosław Lewandowski-Lepak. Zespół ma na celu wspieranie bieżącej działalności Przewodniczącego w zakresie kreowania, wdrażania i oceny efektywności polityki wobec rolnictwa, przetwórstwa spożywczego i obszarów wiejskich.
RS
