Nauki ogrodnicze zaczęły „zapuszczać korzenie” w Skierniewicach, ale za formalny początek funkcjonowania miasta jako stolicy polskiego ogrodnictwa przyjmuje się rok 1951, kiedy to uchwałą rządu nr 33 z 24 stycznia powołano Instytut Sadownictwa. 13 lipca 1964 roku aktem tej samej rangi utworzono tutaj Instytut Warzywnictwa. O początkach i rozwoju nauk ogrodniczych w Skierniewicach mówiła podczas uroczystej sesji 22 listopada prof. dr hab. Małgorzata Korbin, dyrektor Instytutu Ogrodnictwa – spadkobiercy poprzednich ogrodniczych placówek naukowo-badawczych: Instytutu Sadownictwa i Kwiaciarstwa oraz Instytutu Warzywnictwa.
Twórcą i pierwszym dyrektorem Instytutu Sadownictwa (później Instytutu Sadownictwa i Kwiaciarstwa) był prof. dr hab. Szczepan A. Pieniążek, zaś Instytutu Warzywnictwa – prof. dr hab. Emil Chroboczek. Od 1 stycznia 2011 roku nastąpiło ich połączenie w jedną jednostkę organizacyjną – Instytut Ogrodnictwa. Ma on dzisiaj 13 zakładów, zatrudnia 446 osób, w tym 134 pracowników naukowych.
W dorobku naukowym ma IO około dwieście wyhodowanych w swoich pracowniach odmian roślin sadowniczych, warzywniczych i ozdobnych. O ile wymienienie liczby publikacji naukowych i popularnonaukowych autorstwa pracowników IO jest jeszcze możliwe, to efekty pracy upowszechnieniowej skierniewickich kadr można jedynie szacować – chociaż rozsądniej będzie po prostu rozejrzeć się po branżowych obiektach rozsianych w kraju. Co prawda gospodarstwa ogrodnicze zajmują zaledwie 4% powierzchni użytków rolnych, ale pochodzi z nich już 20% wartości eksportu.
Podczas obchodów jubileuszu 65-lecia pracy skierniewickich instytutów liczna grupa zasłużonych dla tych placówek pracowników oraz przedstawicieli władz administracyjnych, samorządowych i stowarzyszeń społeczno-zawodowych została uhonorowana przez dyrekcję IO okolicznościowym medalem.
Uhonorowani okolicznościowym medalem 65-lecia Instytutów Ogrodniczych
Goście uroczystości
pg
