Koncentrują się one na wirusach z dwóch rodzajów: Potexvirus (m.in. wirus X tulipana – Tulip virus X, TVX; wirus mozaiki babki azjatyckiej – Plantago asiatica mosaic virus, PAMV, wirus X hosty – Hosta virus X, HoVX) oraz Potyvirus (np. wirus mozaiki tulipana – Tulip mosaic virus, TulMV).
Z ostatnich doniesień wynika, że wirus X tulipana może przetrwać w wielu gatunkach chwastów, co znacznie zwiększa pulę roślin żywicielskich. Okazuje się jednak, że ten czynnik chorobotwórczy jest groźniejszy, niż dotychczas sądzono, bowiem TVX jest w stanie przeżyć w glebie nawet osiem miesięcy. Obecnie prowadzone są dalsze obserwacje mające na celu sprawdzenie, w jakim stopniu rośliny uprawiane w glebie, w której stwierdzono wirusa X tulipana, są przez niego porażane. W ramach projektu sprawdza się też obecność TVX w różnych częściach rośliny, co ma znaczenie dla prawidłowego pobierania próbek.
Rośliny porażone tym wirusem mają chlorotyczne, białe lub jasnoszare, wydłużone smugi na liściach. U odmian o czerwonych kwiatach ciemniejsze smugi pojawiają się także na płatkach. Objawy te są podobne do tych wywoływanych obecnością wirusa nekrotycznej kędzierzawki tytoniu, ale w odróżnieniu od niego wirus X tulipana nie powoduje karłowatości tulipana.
Na podstawie informacji Uniwersytetu w Wageningen
