Ubiorek wiecznie zielony jest krzewinką, która osiąga wysokość około 30 cm. Liście, o długości 5 cm, są równowąskie lub podługowate, o gładkich brzegach, ciemnozielone, skórzaste. Utrzymują się na roślinie zimą. Białe kwiaty, o asymetrycznej budowie, których dwa zewnętrzne płatki są dłuższe od dwóch pozostałych, zebrane są w baldachokształtne grona, które wydłużają się w miarę zawiązywania owoców. Bylina ta kwitnie w maju–czerwcu oraz ponownie jesienią.
Ubiorek – odmiany
W sprzedaży najczęściej pojawiają się: ‘Appen-Etz’ – rośliny osiągają wysokość 15 cm, mają zwarty pokrój, wcześnie kwitną; ‘Findel’ – o wysokości 25 cm, jest odmianą silnie rosnącą i obficie kwitnącą; ‘Golden Candy’PBR – o wysokości 25 cm i seledynowożółtych liściach; ‘Garrexiana’ – o wysokości 15 cm i kulistym pokroju; ‘Purity’ – o wysokości 15 cm i rozłożystym pokroju; ‘Schneeflocke’ – o wysokości 25 cm i rozłożystym pokroju; ‘Snow Cone’ – o niskim wzroście, szerokim pokroju i dużych kwiatach; ‘Snow Cushion’ – o wysokości 15 cm i zwartym pokroju; ‘Snowsurfer’ – o wysokości 15–25 cm i rozłożystym pokroju; ‘Tahoe’ – o wysokości 20–25 cm i bardzo zwartym pokroju.
Warte uwagi są także dwie odmiany mieszańcowe wyhodowane (tak, jak odmiana ‘Golden Candy’PBR) w firmie New World Plants: ‘Pink Ice’ – o w ysokości 15–20 cm i dużych, różowych kwiatach oraz ‘Masterpiece’PBR – o wysokości 20 cm i dużych, białych kwiatach.
Ubiorek ‘Pink Ice’; fot. materiały prasowe New World Plants
Ubiorek ‘Masterpiece’PBR; fot. materiały prasowe New World Plants
Ubiorek – rozmnażanie
W zależności od odmiany ubiorek może być rozmnażany z siewu lub przez sadzonki pędowe. Termin siewu najczęściej przypada na maj–czerwiec. W 1 g jest około 360 nasion, a do wyprodukowania 1000 roślin należy wysiać ich 3 g. Nasiona najlepiej umieszczać po 3–5 szt. w jednej komórce palety wielootworowej. Powinny być one przykryte niewielką ilością wermikulitu, co zapewni odpowiednią wilgotność, warstwa ta nie może być jednak zbyt gruba, bowiem nasiona do kiełkowania wymagają dostępu światła. Temperatura podłoża w okresie kiełkowania powinna wynosić 16–18°C. Kiełkowanie trwa 10–15 dni, a od wysiania nasion do sadzenia rozsady do doniczek mija około 10 tygodni. W wypadku rozmnażania wegetatywnego sadzonki wierzchołkowe sporządza się w sierpniu–wrześniu.
Ubiorek – uprawa
Jako podłoże można użyć substratu torfowego z niewielką zawartością gliny (do 15%) i rozdrobnionego perlitu lub przekompostowanej kory (do 15%). Odczyn podłoża powinien wynosić pH 5,5–6,2. Rośliny należy umieszczać pojedynczo do doniczek o średnicy 8–9 cm lub po jedną lub dwie do doniczek o średnicy 11–12 cm. Po posadzeniu do pojemników rośliny zaleca się przyciąć, aby lepiej się rozkrzewiły (zabieg ten można powtórzyć po około czterech tygodniach).
Korzystnym rozwiązaniem będzie dodanie do podłoża nawozu wieloskładnikowego o powolnym uwalnianiu składników pokarmowych z dodatkową zawartością żelaza, w dawce 1–1,5 kg/m3. Młode rośliny po wytworzeniu liści właściwych warto dokarmiać nawozami wieloskładnikowymi w dawce 50–75 ppm N, a po posadzeniu do doniczek – w dawce 150–200 ppm N.
W niskiej temperaturze i przy nadmiernej wilgotności podłoża intensywne nawożenie roślin może powodować ich uszkodzenia. Od końca września rośliny należy wprowadzić w okres spoczynku przez zaprzestanie ich żywienia. Zbyt obfite dokarmianie powoduje nadmierny wzrost i może prowadzić do opóźnienia kwitnienia. Rośliny do zakwitnięcia wymagają 8–12 tygodniowego okresu chłodu (temperatura powinna wynosić 2–5°C; im jest wyższa, tym dłuższy okres chłodzenia). Od końca grudnia można zacząć przyspieszanie kwitnienia przez podniesienie temperatury do 8–12°C (w wyższej ubiorek bardzo szybko zakwita).
Ubiorek – zastosowanie
Ubiorek wiecznie zielony wymaga miejsc słonecznych i osłoniętych od wiatru. Dobrze prezentuje się w ogrodach skalnych, na brzegach rabat. Jest rośliną cenioną na obwódki i murki kwiatowe, może być również uprawiany w pojemnikach do dekoracji balkonów i tarasów. Po kwitnieniu rośliny należy przyciąć, zwłaszcza odmiany silnie rosnące.
Odmiana ‘Snow Cone’ ubiorka wiecznie zielonego; fot. P. Czuchaj
Dr inż. Piotr Czuchaj
Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu
