Nazwa ‘Johanniswolke’, czyli „Janowa chmura”, wiąże się zapewne z terminem jego najobfitszego kwitnienia, przypadającym na około 24 czerwca, a więc w dniu św. Jana.
Omawiany rdest jest silnie rosnącą byliną o pokroju wzniesionym. Tworzy okazałe kępy o wysokości do 200 cm. Na grubych, lekko czerwieniejących pędach osadzone są liczne jajowatolancetowate liście o zróżnicowanej długości (10–25 cm), wyraźnym unerwieniu, spiczastych wierzchołkach i lekko falowanych brzegach. Blaszki liściowe z wierzchu są ciemnozielone, od spodu jaśniejsze, jesienią przebarwiają się na złotożółto i czerwono.
Największą ozdobą tej byliny są duże, mocno rozgałęzione, sztywne wiechy. Są one złożone z bardzo licznych, drobnych (o średnicy kilku milimetrów), białych kwiatów, zbudowanych z pięciu listków okwiatu. Z daleka wyglądają one jak białe obłoki. Kwiaty mają słodki zapach o delikatnej, miodowo-waniliowej nucie, przywabiającej owady. Z czasem zmieniają barwę na kremoworóżową, a następnie na brązową.
Rośliny kwitną bardzo długo, od czerwca do sierpnia, a okres ten można wydłużyć aż do jesieni, jeśli tylko przytnie się pędy po kwitnieniu.
Rdest okazały ‘Johanniswolke’ dobrze rośnie na wilgotnej, świeżej, gliniasto-piaszczystej glebie o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym. Ze względu na głęboki system korzeniowy znosi okresowy, krótkotrwały niedobór wody w podłożu. Preferuje stanowiska słoneczne i półcieniste. Jest łatwy w uprawie i nie wymaga specjalnej pielęgnacji. Na powierzchni 1–2 m2 sadzi się jedną roślinę.
Zastosowanie tej efektownej, choć w Polsce prawie nieznanej odmiany jest szerokie. Nadaje się ona do dużych ogrodów i parków, może rosnąć jako soliter, w grupie, w szpalerze czy dookoła pni drzew. Można ją również posadzić na dużych rabatach, gdzie stanowi atrakcyjne tło dla wielu bylin, takich jak: przywrotniki (Alchemilla sp.), wysokie gatunki tojeści (Lysymachia sp.), krwawnice (Lythrum sp.) czy odętki (Physostegia sp.). Rdest okazały rozmnaża się przez podział rozrośniętych kęp. Zimuje dość dobrze (5. strefa mrozoodporności), ale przy mroźnej, wietrznej pogodzie i braku okrywy śnieżnej grozi mu przemarzanie, dlatego należy go na tę porę roku okryć.
Fot. R. Dębicz
Dr hab. Regina Dębicz
Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu
Artykuł pochodzi z numeru 4/2014 dwumiesięcznika „Szkółkarstwo”
super kwiat,ale gdzie kupić