Perowskia łobodolistna jest podkrzewem, co oznacza, że tylko dolne części pędów drewnieją. Dorasta do wysokości 80–150 cm, tworzy mocno zbite karpy. Liście są jajowate, podwójnie pierzasto podzielone, aromatyczne. Kwiatostanem jest wiecha, która osiąga długość nawet 40 cm. Kwiaty są delikatne, białoniebieskie, zabrane po 2–6 w okółkach. Roślina ta kwitnie od lipca do września.
Odmiany
W uprawie znajdują się odmiany rozmnażane zarówno wegetatywnie, jak i przez siew nasion.
Perowskia łobodolistna ‘Little Spire’; fot. A. Marosz
Perowskia łobodolistna Lacey Blue ‘Lisslitt’ PBR; fot. I. Sprzączka
Rozmnażanie
W zależności od odmiany perowskia może być rozmnażana z siewu, przez podział roślin na wiosnę lub przez sadzonki pędowe. Większość odmian jest licencjonowana i do rozmnażania konieczna jest zgoda hodowcy.
Termin siewu przypada od października do marca. W 1 g jest 1200 nasion, a do wyprodukowania 1000 roślin należy ich wysiać 2 g. Aby równomiernie kiełkowały, wskazane jest ich kilkutygodniowe przemrożenie. Nasiona najlepiej umieszczać po 2–3 szt. w paletach wielootworowych i przykryć niewielką ilością wermikulitu, co zapewni odpowiednią wilgotność. Temperatura podłoża w okresie kiełkowania powinna wynosić 20–22°C. Wschody trwają 14–30 dni. Po wytworzeniu pierwszych właściwych liści temperaturę należy stopniowo obniżać do 13–18°C i zmniejszać wilgotność wokół roślin. Do prawidłowego wzrostu roślinom należy zapewnić duży dostęp światła.
Sadzonki pędowe najlepiej sporządzać od kwietnia do maja lub latem, ukorzeniają się po 15–20 dniach. Najlepszy termin na rozmnażanie roślin przez podział to okres od marca do maja.
Uprawa
Perowskia będzie dobrze rosła w podłożu torfowym z niską zawartością gliny (15–30%) i rozluźniającego materiału, np. piasku (0–20%). Jego odczyn pH powinien wynosić 5,8–6,2. Rośliny można sadzić pojedynczo do doniczek o średnicy 11–12 cm bądź po dwie lub trzy do pojemników o średnicy 15 cm. Korzystnym rozwiązaniem jest dodanie do podłoża nawozu wieloskładnikowego o spowolnionym działaniu (2,5–3,0 kg/m3) z dodatkową zawartością żelaza i mikroelementów. W wypadku młodych okazów po wytworzeniu liści właściwych zaleca się dokarmianie nawozami wieloskładnikowymi w dawce 75–100 ppm N, a po posadzeniu do doniczek – 150–200 ppm N. Przy nadmiernej wilgotności podłoża i niskiej temperaturze rośliny mogą zamierać.
Zastosowanie
Perowskia może być wykorzystywana do sadzenia na rabatach, do tworzenia grup parkowych i naturalistycznych oraz na kwiat cięty. Na rabacie znakomicie komponuje się z ozdobnymi trawami, zawilcem japońskim oraz rozchodnikiem okazałym. Ładnie prezentuje się zimą, gdy pędy przybierają barwę stalowosrebrzystą. Bardzo dobrze rośnie w miejscach słonecznych, na glebach zasobnych w wapń. W ostre zimy może przemarzać, dlatego wskazane jest zabezpieczanie roślin przed mrozem.
Dr inż. Piotr Czuchaj
Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu
Artykuł został opublikowany w numerze 9/2017 miesięcznika „Rośliny Ozdobne”
