Gaura Lindheimera

Obecnie znane jest około 20 gatunków gaury (Gaura sp.), która zaliczana jest do rodziny wiesiołkowatych (Onagraceae). Najbardziej rozpowszechniona jest gaura Lindheimera (G. lindheimeri), klasyfikowana przez wielu botaników jako wiesiołek Lindheimera (Oenothera lindheimeri). Ta bardzo atrakcyjna, długo kwitnąca bylina najlepiej prezentuje się posadzona na rabatach w grupie, ale może być uprawiana także w pojemnikach.

Gatunek ten naturalnie występuje w Luizjanie i Teksasie w USA, gdzie rośnie na preriach i w suchych lasach sosnowych. Gaura Lindheimera osiąga wysokość 50–150 cm. Liście, o długości 1,5–9 cm, są wąsko eliptyczne, odlegle ząbkowane, aksamitne na nerwach i brzegach. Kwiaty, o wąskich, białych płatkach i purpurowych nitkach pręcików, zebrane są w wyprostowanych wierzchołkowych kłosowatych kwiatostanach o długości 20–80 cm. Rośliny kwitną bardzo długo, od lipca do jesieni.

Odmiany
Obecnie znane jest kilka odmian rozmnażanych wegetatywnie i przez siew nasion. ‘Crimson Butterflies’ – dorasta do wysokości 30 cm, ma ciemnoczerwone liście i różowe kwiaty; ‘Sunny Butterflies’ – wysokość 50–60 cm, liście szarozielone, na brzegu białe, kwiaty różowe; ‘Whirling Butterflies’ – wysokość 50–80 cm, kwiaty białe; ‘Dauphine Pink’ – wysokość do 120 cm, kwiaty początkowo białe, później różowiejące; ‘Passionate Blush’ – wysokość 40–60 cm, kwiaty jasnoróżowe; ‘Passionate Pink’ – wysokość 60–80 cm, pędy czerwonobrązowe, kwiaty różowe, pylniki czerwone, ‘Passionate Rainbow’ – wysokość 40–60 cm, ciemnozielone liście z białoczerwonym brzegiem, kwiaty ciemnoróżowe; ‘Pink Dwarf’ – wysokość 40 cm, kwiaty różowe; ‘Summer Breeze’ – wysokość 70–120 cm, kwiaty lśniąco białe; ‘Sparkle White’– wysokość do 60 cm, kwiaty białe; ‘Gambit Pink’ – wysokość do 40 cm, kwiaty różowe, pąki i pędy ciemnopurpurowe; Geyser® Pink – wysokość 50–80 cm, kwiaty różowe, pędy łukowato wygięte; ‘Lillipop Pink’ – wysokość do 35 cm, kwiaty różowe.

‘Passionate Rainbow’; fot. I. Sprzączka

‘Gambit Pink’; fot. W. Górka

‘Lillipop Pink’; fot. P. Czuchaj

[NEW_PAGE]Rozmnażanie
W zależności od odmiany gaura może być rozmnażana przez siew nasion lub przez sadzonki pędowe (które łatwo się ukorzeniają). Większość odmian rozmnażanych wegetatywnie jest licencjonowana i uzyskiwanie ich bez zgody hodowcy jest zabronione. Siew nasion zależy od terminu, na jaki chcemy uzyskać kwitnące rośliny: jeśli uprawę rozpoczynamy w styczniu, rośliny kwitną w maju i czerwcu, a jeśli nasiona wysiewamy od lipca do września, kwitnące okazy uzyskamy od kwietnia następnego roku. Przy tej metodzie rozmnażania uprawę lepiej zaczynać wiosną niż latem. W 1 g jest około 60 nasion, a do wyprodukowania 1000 roślin należy wysiać ich 40 g. Nasiona umieszcza się pojedynczo lub po kilka w komórkach multiplatów i przykrywa je cienką warstwą wermikulitu. Aby skiełkowały, temperatura podłoża powinna wynosić 18–20°C, później można ją obniżyć o 2°C i zmniejszyć wilgotność podłoża, aby dobrze się przekorzeniły.

Uprawa
Jako podłoża można użyć substratu torfowego o grubszej frakcji włókien, o pH w początkowym okresie wzrostu roślin 5,5–6,2, później – 5,8–6,2. Rośliny sadzi się do doniczek o średnicy 11–13 cm (pojedynczo) lub w większych, 15-centymetrowych (po 3–5 sztuk). W zależności od warunków uprawa może trwać 7–9 tygodni w temperaturze 20°C lub 11–14 tygodni w niższej (13°C). Gaura do kwitnienia wymaga długiego, 13-godzinnego dnia. Aby otrzymać wcześniej kwitnące rośliny, zalecane jest ich doświetlanie. W produkcji nie wymagają one stosowania regulatorów wzrostu. Zaleca się ich dokarmianie nawozami wieloskładnikowymi w początkowym okresie wzrostu w dawce 100–175 ppm, później 175–225 ppm N.

Zastosowanie
Gaura wymaga bardzo słonecznego, ciepłego miejsca, gleby lekkiej i piaszczystej. Dobrze się prezentuje sadzona na kwietnikach i w grupach z innymi roślinami jednorocznymi. Pozostawiona na zimę na rabatach, wymaga okrycia gałązkami drzew iglastych lub słomą albo podobnym materiałem i ochrony przed nadmiarem wilgoci w glebie. Jest to bylina krótkowieczna, ale łatwo odnawia się z nasion. Może być uprawiana także w pojemnikach.

‘Sparkle White’; fot. materiały prasowe Fleuroselect

Dr inż. Piotr Czuchaj
Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu

Artykuł pochodzi z numeru 12/2014 miesięcznika „Rośliny Ozdobne”

Related Posts

None found

Poprzedni artykułInwazja amerykańskich borowików
Następny artykułPolskie czy importowane – jakie owoce i warzywa preferujemy?

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Wpisz treść komentarza
Wpisz swoje imię

ZGODA NA PRZETWARZANIE DANYCH OSOBOWYCH *

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany, podajesz go wyłącznie do wiadomości redakcji. Nie udostępnimy go osobom trzecim. Nie wysyłamy spamu. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem*.