Odziomkowe liście astra alpejskiego są łopatkowate lub klinowate, krótkoogonkowe, zebrane w rozetę, a łodygowe – lancetowate, siedzące. Pędy są wzniesione lub wyprostowane, osiągają wysokość 5–40 cm. Niebieskofioletowe lub różowofioletowe kwiaty języczkowate i żółte rurkowate tworzą koszyczki kwiatostanowe. Osadzone są pojedynczo na szczytach łodyg, pojawiają się od maja do sierpnia.
‘Christina’
‘Goliath’
Rozmnażanie
W zależności od odmiany aster alpejski może być rozmnażany z siewu, przez podział roślin po kwitnieniu lub sadzonki pędowe sporządzane od września do października lub w marcu. Pora siewu, w zależności od oczekiwanego terminu kwitnienia, przypada w lutym–marcu. W 1 g jest 750–1000 nasion, a do wyprodukowania 1000 roślin należy ich wysiać 5 g. Nasiona najlepiej umieszczać po 2–3 szt. w paletach wielootworowych. Powinny one być przykryte cienką warstwą wermikulitu (nasiona kiełkują na świetle), co zapewni odpowiednią wilgotność. Temperatura podłoża w okresie kiełkowania powinna wynosić 18–20°C. Wschody trwają 12–14 dni. Po wytworzeniu pierwszych właściwych liści temperaturę należy stopniowo obniżać do 14–16°C i zmniejszać wilgotność wokół roślin.
Uprawa
Do produkcji roślin można użyć podłoża torfowego z dodatkiem gliny (15–30%) i rozluźniającego materiału (0–20%), np. przekompostowanej kory, zrębków lub perlitu. Jego odczyn pH powinien wynosić 5,8–6,5. Rośliny można sadzić pojedynczo do doniczek o średnicy 10–12 cm bądź po dwie lub trzy do tych o średnicy 13–15 cm. Korzystnym rozwiązaniem jest dodanie do podłoża nawozu wieloskładnikowego o spowolnionym działaniu, w dawce 1,5–3,0 kg/m3. W wypadku młodych okazów po wytworzeniu liści właściwych zaleca się dokarmianie nawozami wieloskładnikowymi w dawce 75–100 ppm N, a po posadzeniu do doniczek – 150–200 ppm N. W warunkach nadmiernej wilgotności podłoża i niskiej temperatury rośliny mogą zamierać. Astry alpejskie do zimowania wymagają temperatury 2–5°C, wyższa w okresie spoczynku wpływa negatywnie na jakość i liczbę kwiatostanów.
Zastosowanie
Aster alpejski powinien być sadzony w miejscach słonecznych. Znakomicie komponuje się z innymi roślinami, zarówno w gruncie, jak i w pojemnikach. Nadaje się do tworzenia grup, do sadzenia na skarpach i w ogrodach skalnych.
‘Happy End’
Dr inż. Piotr Czuchaj
Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu
Fot.P. Czuchaj
Artykuł pochodzi z numeru 5/2017 miesięcznika „Rośliny Ozdobne”
