SAŁATA Z RZODKIEWKĄ

W przypadku rzodkiewki Agnieszka Stępowska z Instytutu Warzywnictwa podkreślała konieczność utrzymywania temperatury kiełkowania nic niższej niż 2°C i stosunkowo niskiej (10-15°C) w czasie wzrostu – szczególnie w okresach niskiej intensywności światła. Wyższa temperatura powoduje nadmierny rozwój liści, zamiast zgrubień. Pod osłonami nieogrzewanymi często konieczne jest więc obniżanie temperatury – wietrzenie czy cieniowanie tuneli. Należy się również wystrzegać ”przemoczenia” podłoża, gdyż rzodkiewka ma płytki system korzeniowy – łatwo więc o jego zaduszenie, czego objawem jest siarkowo-gnilny zapach utrzymujący się pod osłonami. Ze szkodników pewne kłopoty mogą sprawiać pchełki lub śmietki. W czasie uprawy możne je zwalczać używając preparatów czosnkowych lub osłaniając rośliny włókniną, którą trzeba zdejmować l, 2 tygodnie przed zbiorem. Wśród odmian polecanych pod osłony nadal znajduje się okrągła czerwona Rowa, Saxa Inspektowa, Novired raz Summerred, z okrągłych czerwono-białych – cenionych w rejonie warszawskim – Szkarłatna z białym końcem czy Columbia. Sałatę uprawia się w wełnie mineralnej lub – co jest częściej praktykowane – w tradycyjnych podłożach. Jakość gotowych substratów można sprawdzić (poza badaniami laboratoryjnymi) domowym sposobem, poddając je ”testowi rzeżuchowemu”. Czasem zdarza się, że nasiona wysiane do skrzynki kiełkują nierównomiernie – tylko w jej środkowej części. Powodem tego jest migrowanie nawozów w stronę ścian skrzynki, co powoduje nadmierny wzrost zasolenia podłoża na obrzeżach. Ogólny odsetek nasion skiełkowanych można zwiększyć umieszczając je przed siewem na około 48 godzin w lodówce, w temperaturze 5°C (przykryte wilgotnym papierem). W czasie produkcji rozsady jej doświetlanie można rozpoczynać dopiero po 3 dniach od ukazania się liścieni i powinno ono trwać 6-8 godzin na dobę. Jeżeli w ciągu dalszej uprawy sałata nadal będzie doświetlana, to najpóźniej do 2, 3 tygodni przed zbiorami, inaczej jej główki będą miękkie. Gdy sałatę uprawiamy tradycyjnie w ziemi, to nawożenie dolistne – o co pytali producenci – właściwie jest zbędne, można jedynie polecić saletrę wapniową (wapń zabezpiecza rośliny przed fizjologicznymi zaburzeniami tip burn). W przypadku sałaty dużą uwagę zwraca się na azotany, których zawartość, jak wskazują badania przeprowadzone w Instytucie Warzywnictwa, bywa wyższa w liściach roślin uprawianych w gruncie, niż rosnących w wełnie mineralnej, z regularną fertygacją. Powszechnie przyjęło się, że sałata o ciemnej barwie liści ma za wysoki poziom azotanów, tymczasem często zabarwienie takie jest cechą odmianową. Liście roślin przenawożonych, poza ciemniejszym zabarwieniem, mają również charakterystycznie zawinięte brzegi liści, na których mogą występować gruzełkowatości i tworzą niebyt ścisłe, rozetkowate główki. Warto wiedzieć, że na występowanie ogólnych objawów przenawożenia, przy tym samym poziomie podawanych nawozów, wpływać może również zła, zbita struktura podłoża. Nietypową praktyką w przypadku tego warzywa może być ”ozima” uprawa. Jeżeli zdarzy się, że już ukorzenione rośliny z 3, 4 liśćmi właściwymi zostaną w tunelu na zimę, to wiosną sałata taka może ”odbić” z korzeni – tunele trzeba wówczas intensywnie wietrzyć i podlewać roztworem saletry potasowej. Liczba odmian tego warzywa na naszym rynku jest duża i przy ich wyborze najlepiej kierować się wymaganiami lokalnego rynku.