Harry van de Laar był wybitnym dendrologiem, znawcą roślin i specjalistą od nazewnictwa roślin drzewiastych, uznanym autorytetem w dziedzinie asortymentu drzew i krzewów.
Od 1951 r. był związany ze Szkółkarską Stacją Doświadczalną w Boskoop. Założył tam kolekcję roślin, zwłaszcza wprowadzanych do produkcji szkółkarskiej. Był autorem nowych, poprawnych nazw ponad 225 odmian i hodowcą kilku wrzosów oraz wrzośców, jak Calluna vulgaris 'Boskoop’ i Erica tetralix 'Ardy’ (nazwany imieniem jego córki).
W 1985 r. opracował wykaz nazw drzew i krzewów uprawnych, a później systematycznie uzupełniał i rozszerzał tę pozycję. Każdy szanujący się szkółkarz europejski ma ją w swojej podręcznej bibliotece, również w Polsce słyszy się często „zajrzę do van de Laara”. Z licznych wyjazdów, między innymi do Chin, Japonii i Nepalu, przywoził, nieznane wówczas w Europie, odmiany roślin, jak Salix integra 'Hakuro Nishiki’, Clematis heracleifolia 'China Purple’, Lonicera nitida 'Red Tips’.
Należał do wielu towarzystw międzynarodowych, a także do Holenderskiego Towarzystwa Dendrologicznego, Towarzystwa Miłośników Wrzosów i innych organizacji. Przez 25 lat był sekretarzem Królewskiego Towarzystwa Szkółkarskiego w Boskoop i członkiem komisji oceny odmian.
Był autorem książki o wrzosach i wrzoścach, tłumaczonej na język angielski, a także niemiecki, wielu publikacji naukowych z zakresu dendrologii oraz licznych katalogów renomowanych firm szkółkarskich. Przez wiele lat pełnił funkcję redaktora naczelnego rocznika „Dendroflora”. Otrzymał liczne wyróżnienia, m.in. Pamiątkowy Medal im. Veitcha nadany przez Królewskie Towarzystwo Ogrodnicze.
Kilkakrotnie gościł w naszym kraju zwiedzając ogrody botaniczne i arboreta, zabytkowe parki, Puszczę Białowieską, która go zauroczyła, instytuty naukowe oraz uczelnie. Odwiedzał także szkółkarzy, z którymi nawiązywał bezpośrednie kontakty. Był przyjacielem Polski i Polaków, wspomagał stypendystów przebywających w Boskoop oraz interesował się ich późniejszą pracą. Do badań porównawczych prowadzonych w macierzystej stacji doświadczalnej włączył polskie odmiany jaśminowców, forsycji i jabłoni ozdobnych, dzięki czemu w literaturze holenderskiej znalazły się nazwy naszych odmian drzew oraz krzewów. Za jego sprawą, w latach 1976–1985, do polskich kolekcji trafiły oryginalne odmiany roślin, między innymi wielu odmian wrzosów i wrzośców, berberysów oraz magnolii.
Był człowiekiem o wszechstronnych zainteresowaniach. Śpiewał w chórze, dyrygował, interesował się ornitologią (rozpoznawał ptaki po ich śpiewie), znał rośliny zielne, szklarniowe i tropikalne. Zbierał znaczki pocztowe o tematyce przyrodniczej. Pasjonował się fotografią, robił piękne zdjęcia, którymi ilustrował swoje publikacje. Był człowiekiem życzliwym i skromnym, zawsze uśmiechniętym, niezwykle pracowitym i takim pozostanie w naszej pamięci.
NOWE WYDANIE „NAAMLIJST”
Naamlijst van houtige gewassen (List of Names of Woody Plants), czyli "Wykaz nazw roślin drzewiastych" to przewodnik, z którego powszechnie korzysta się w całej Europie. W grudniu tego roku ukaże się nowe, szóste już wydanie tego wykazu — podobnie, jak poprzednie, nakładem holenderskiej Szkółkarskiej Stacji Doświadczalnej w Boskoop. Autorem tej edycji jest Marco Hoffman. Dotychczasowa lista (do której wprowadzono niewielkie poprawki) została przez niego poszerzona o mniej więcej 3500 nowych pozycji. Ponieważ najważniejszym twórcą "Naamlijst" jest, współautor jej poprzedniego wydania, H. J. van de Laar (drugim był P. C. de Jong), warto przybliżyć tę postać. Tym bardziej, że w sierpniu minęła pierwsza rocznica śmierci H. J. van de Laara. (red.)
