Odmiany bardzo wczesne i wczesne
Bardzo wcześnie dojrzewały owoce odmian 'Gaviota’ i 'Rosie’. ’Gaviota’ plonowała bardzo słabo, co było spowodowane jej dużą wrażliwością na przemarzanie nawet w czasie umiarkowanie chłodnych zim. Owoce były jędrne, ale niezbyt duże. Obficiej niż 'Gaviota’, ale słabiej niż 'Honeoye’, plonowała ’Rosie’ (fot. 1), której owoce były średniej wielkości i duże (zbliżone wielkością do owoców 'Honeoye’), jędrne, o regularnym, szerokostożkowatym kształcie i jasnoczerwonej skórce z silnym połyskiem. Owoce tylko w nieznacznym stopniu ulegały porażeniu przez szarą pleśń. Odmiany wczesne to 'Cigaline’, 'Cigoulette’, 'Cirano’ i 'Madeleine®Civmad’.
Fot. 1. 'Rosie’
’Madeleine ® Civmad’ stanowiła najbardziej wartościową odmianę w tej grupie. Wytwarzała owoce duże, a nawet bardzo duże, bardzo atrakcyjne, o stożkowatym kształcie, intensywnie czerwonej skórce, nieco jaśniejszej w części wierzchołkowej owocu. Odmiana jest w mniejszym stopniu niż 'Elsanta’ podatna na werticiliozę, a także bardziej wytrzymała na przemarzanie.
Odmiany średnio wczesne
Do tej grupy zaliczono odmiany 'Camarosa’ (fot. 2), 'Carisma’, 'Cifrance’, 'Cilady’, 'Cireine’, 'Darselect’, 'Elkat’, 'Kimberly’, 'Maya’, 'Onda’, 'Paros’, 'Patty’ i 'Vima Zanta’.
Fot. 2. 'Camarosa’
’Camarosa’ — odmiana kalifornijska — plonowała dość obficie, a jej owoce należały do najatrakcyjniejszych. Były duże i średniej wielkości, jędrne, o kształcie lekko ściętego stożka, intensywnie czerwonej skórce i silnym połysku. Niestety, rośliny były wrażliwe na werticiliozę, a ponadto mało wytrzymałe na mróz, co stwierdzono po dość surowej zimie 2002/2003.
’Darselect’ (fot. 3.) wytwarzała owoce duże i bardzo duże o bardzo atrakcyjnym wyglądzie: szerokostożkowate, regularne w kształcie, o intensywnie czerwonej skórce, bardzo jędrne, mało podatne na gnicie. Owoce te były przy tym aromatyczne i bardzo smaczne. Odmiana ta plonowała umiarkowanie obficie.
Fot. 3. 'Darselect’
’Kimberly’ (fot. 4) rodziła owoce dość duże, szerokostożkowate z lekko ściętym końcem lub stożkowato-kuliste, intensywnie czerwone, z silnym połyskiem, jędrne. Owoce te były nie tylko atrakcyjne w wyglądzie, ale także bardzo smaczne.
Fot. 4. 'Kimberly’
’Maya’ odznaczała się dość wysoką plennością i atrakcyjnymi, dużymi lub bardzo dużymi, jędrnymi owocami o kształcie wydłużonego stożka, jasnoczerwonej skórce i silnym połysku. ’Onda’ plonowała średnio obficie. Przeważały owoce duże, a nawet bardzo duże, stożkowate, regularne w kształcie, o jasnoczerwonej skórce i silnym połysku, bardzo jędrne. ’Patty’ to odmiana wysokoplenna, której owoce były stożkowate ze ściętym wierzchołkiem, jasnoczerwone, o silnym połysku, bardzo jędrne. Miały podobną wielkość do owoców odmian 'Maya’ i 'Onda’.
Polska odmiana ’Elkat’ (fot. 5), również włączona do badań, plonowała najobficiej ze wszystkich w doświadczeniu. Przeważały owoce średniej wielkości i duże, nieco większe od owoców 'Camarosy’ i 'Elsanty’, szerokostożkowate, intensywnie czerwone, umiarkowanie jędrne i w średnim stopniu wrażliwe na szarą pleśń. Rośliny były mało podatne na werticiliozę, a także dość wytrzymałe na przemarzanie.
Fot. 5. 'Elkat’
Odmiany średnio późne
Do tej grupy zaliczono odmiany: 'Nadina’, 'Oda’, 'Ciloe’, 'Alice’, 'Filon’ i 'Vima Tarda’.
’Nadina’ miała owoce dość duże, kulisto-stożkowate lub stożkowate, intensywnie czerwone z silnym połyskiem, jędrne.
’Oda’ to odmiana o dużych, jędrnych owocach w kształcie wydłużonego stożka, o intensywnie czerwonej skórce z silnym połyskiem.
’Alice’ plonowała dość obficie, jej owoce były większe od owoców 'Elsanty’, kulistostożkowate do stożkowatych, jasnoczerwone, o silnym połysku, jędrne. Niestety, rośliny w dużym stopniu ulegały porażeniu przez Verticillium sp.
’Vima Tarda’ miał owoce średniej wielkości i dość duże, szerokostożkowate, regularne w kształcie, o ciemnoczerwonej skórce z lekkim połyskiem, jędrne.
Odmiana ’Filon’ (fot. 6) to kolejna polska odmiana w tych doświadczeniach. Odmiana ta także wyróżniała się bardzo obfitym plonowaniem. Wytwarzała owoce średniej wielkości i duże, stożkowate, regularnego kształtu, jasnoczerwone, czasem nieco jaśniejsze w części wierzchołkowej, o silnym połysku. Rośliny były odporne na werticiliozę i wytrzymałe na przemarzanie.
Fot. 6. 'Filon’
Odmiany późne
Do tych zaliczono 'Pavana’, 'Florence’ (fot. 7), 'Vikat’ i 'Sophie’.
Fot. 7. 'Florence’
’Pavana’ miała owoce dość duże, stożkowate, jasno- lub intensywnie czerwone, z silnym połyskiem, bardzo jędrne, ale także dość podatne na gnicie.
’Florence’ tworzyła owoce dość duże, stożkowate, regularne w kształcie, jasnoczerwone, ze średnio silnym połyskiem, umiarkowanie jędrne i dość wrażliwe na szarą pleśń. Niestety, jej rośliny były bardzo wrażliwe na werticiliozę.
’Sophie’ wytwarzała owoce średniej wielkości, stożkowate, o skórce jasno- do intensywnie czerwonej, z lekkim połyskiem, dość jędrne.
’Vikat’ (fot. 8) to też odmiana polskiej hodowli — bardzo plenna o owocach dużych i bardzo dużych, przeważnie stożkowatych ze ściętym wierzchołkiem (pierwsze owoce z reguły lekko żebrowane), intensywnie czerwonych z lekkim połyskiem, dość jędrnych, ale o delikatnej skórce, dość wrażliwej na odgniecenia, uszkodzenia mechaniczne i gnicie.
Fot. 8. 'Vikat’
Rys. 1. Średni termin dojrzewania owoców nowych odmian (liczba dni od początku roku do zebrania 50% plonu handlowego)
Rys. 2. Plonowanie odmian (plon handlowy w kg/100 m2)
