Zaprawianie nasion zaliczane jest do najbardziej oszczędnych, a przy tym najbezpieczniejszych dla środowiska zabiegów chemicznych. Pozwala często na zmniejszenie liczby innych zabiegów ochronnych zalecanych podczas wegetacji roślin, zabezpiecza młode rośliny przed działaniem czynników chorobotwórczych i szkodników. Zaletą tej metody jest jej skuteczność, zwłaszcza w przypadku zwalczania chorób powodujących zgorzele siewek. Stosowanie zapraw nasiennych ogranicza również rozwój chorób przenoszonych przez nasiona — na przykład septoriozy selera czy askochytozy grochu. Istota zaprawiania polega na równomiernym naniesieniu dostatecznej ilości preparatu cienką warstwą na powierzchnię nasion. Przeprowadzić to można różnymi formami użytkowymi zapraw, stąd wyróżniamy zaprawianie suche, półsuche, mokre, zaprawianie zawiesiną oraz tak zwaną inkrustację nasion.
Zwiększenie przyczepności zapraw do nasion można osiągnąć przez dodanie preparatów Polikrust 9,5 PS i Polikrust 9,5 S. Środki te zapewniają równomierne pokrycie nasion zaprawą, zapobiegają jej osypywaniu się, zwłaszcza podczas transportu i wysiewu nasion. Gdy wykorzystuje się Polikrust, należy pamiętać o tym, aby najpierw rozcieńczyć go wodą w stosunku 2 : 1 (2 części preparatu na 1 część wody). Rozcieńczony trzeba wymieszać z zalecaną ilością zaprawy tak, aby uzyskać mieszaninę konsystencji rzadkiej śmietany.
O jakości zaprawienia w dużym stopniu decyduje również jakość nasion. Materiał siewny powinien być jednolity, wykazywać wysoką siłę i energię kiełkowania. Gwarantuje to późniejsze równomierne wschody roślin i dobry ich rozwój. Zanieczyszczenie materiału siewnego kurzem i pyłem pogarsza skuteczność zabiegu.
Oprócz materiału siewnego na jakość zaprawienia wpływa też forma użytego środka. Na sucho stosowane są zaprawy pyliste — bezpośrednio na nasiona. Preparat z nasionami powinno się mieszać w specjalnych zaprawiarkach, przy małych ilościach nasion można wykorzystywać słoiki przeznaczone tylko do tego celu. Wadą tej metody jest szczególnie duże zagrożenie dla osób wykonujących tę czynność, a także słaba przyczepność używanych środków. Zaletą jest łatwe przeprowadzenie zabiegu oraz możliwość zaprawiania nasion na długo przed wysiewem, o ile są one dostatecznie suche (wilgotność nie powinna przekraczać 17%). Zaprawy takie oznaczone są na etykietach symbolem DS (np. przeciwgrzybowe — Apron 35 DS, Sarfun T 65 DS, czy insektycydowe — Zaprawa Marshal 250 DS). Zaprawianie półsuche polega na dokładnym zwilżeniu i wymieszaniu nasion z małą ilością preparatu płynnego. Powinno również być wykonane w hermetycznych zaprawiarkach i nie jest konieczne przesuszanie nasion po zabiegu. Ten sposób zaprawiania jest bezpieczniejszy dla wykonujących osób, lecz istnieje tu niebezpieczeństwo obniżenia zdolności kiełkowania nasion, zwłaszcza w przypadku przedawkowania preparatu lub zbyt długiego poddawania nasion jego działaniu. Zaprawianie mokre polega na zanurzeniu materiału siewnego w dużej ilości płynnego preparatu na kilkanaście minut. Później nasiona powinny być wysuszone. Ten sposób jest skuteczny w zwalczaniu patogenów zasiedlających nasiona, gdyż preparat dociera do wszystkich zagłębień, wnika też częściowo do okrywy nasiennej. Przy tej metodzie działanie pestycydu jest jednak krótsze niż w przypadku dwóch poprzednich sposobów i dlatego nie zabezpiecza w pełni nasion oraz kiełkujących roślin przed patogenami glebowymi. Do zaprawiania na mokro nadają się między innymi zaprawy zawiesinowe, oznaczone jako WS (np. Apron TZ 69 WS), i wodne oznaczone jako FS (np. Sarfun T 450 FS, Mesurol 500 FS). Coraz częściej zaleca się zaprawianie zawiesiną, określane jako metoda "slurry". Polega ono na pokryciu nasion papką sporządzoną ze specjalnej formy zaprawy (zawiesinowej) i wody. Do tej metody można zaliczyć również zaprawianie korzeni niektórych roślin (np. korzeni kapusty) w papce z gliny zawierającej fungicyd (np. przeciwko kile kapusty).
Nieprawidłowo wykonany zabieg niesie ze sobą wiele zagrożeń — obniżenie jakości materiału siewnego oraz obniżenie skuteczności ochrony nasion i siewek przed patogenami. Należy pamiętać o tym, że niektóre zaprawy do stosowania na mokro (zwłaszcza płynne) mogą działać fitotoksycznie i zmniejszać zdolność kiełkowania nasion bezpośrednio po zabiegu. Przed jego wykonaniem należy zwrócić też uwagę na to, czy możliwe jest łączne stosowanie zapraw (grzybo- i owadobójczych). Są liczne przykłady wskazujące, że użycie na przykład insektycydów Gaucho 350 FS i Nomoltu 150 SC z fungicydem Sumilex 500 SC pogarsza jakość nasion cebuli. Gaucho 350 FS może ponadto obniżać energię i zdolność kiełkowania nasion marchwi czy kapusty w pierwszych kilku miesiącach po zaprawieniu — zwłaszcza nasiona źle wysuszone mogą być uszkadzane przez te zaprawy. Insektycydy płynne, na przykład Promet 400 CS, w połączeniu z fungicydami w formie proszków często opóźniają kiełkowanie i wschody roślin.
Dotychczasowe badania dowodzą, że stosowanie zapraw w formie proszków metodą inkrustacji jest bezpieczniejsze. Polega ona na "oblepianiu" nasion pestycydem. W tym celu nawilża się nasiona wodą lub olejem, a następnie dokładnie miesza z pylistą zaprawą. Przed siewem inkrustowane nasiona należy dokładnie przesuszyć. Wiele firm nasiennych rozprowadza nasiona, które już zostały zaprawione tą metodą. Często inkrustowane nasiona są zabezpieczane równocześnie przeciwko patogenom i szkodnikom. Zabieg taki hamuje znacznie rozwój wielu potencjalnych gatunków chorobotwórczych i chroni nasiona w okresie kiełkowania oraz rośliny w czasie wschodów. Inkrustowanie wpływa również na zwiększenie procentu wschodów i plonu handlowego, w przypadku uprawy fasoli szparagowej z nasion inkrustowanych wzeszło o 20,8% więcej roślin i uzyskano o 49% wyższy plon handlowy w porównaniu z uprawą kontrolną.
Dr hab. S. Mazur jest pracownikiem Akademii Rolniczej
w Krakowie
Zwiększenie przyczepności zapraw do nasion można osiągnąć przez dodanie preparatów Polikrust 9,5 PS i Polikrust 9,5 S. Środki te zapewniają równomierne pokrycie nasion zaprawą, zapobiegają jej osypywaniu się, zwłaszcza podczas transportu i wysiewu nasion. Gdy wykorzystuje się Polikrust, należy pamiętać o tym, aby najpierw rozcieńczyć go wodą w stosunku 2 : 1 (2 części preparatu na 1 część wody). Rozcieńczony trzeba wymieszać z zalecaną ilością zaprawy tak, aby uzyskać mieszaninę konsystencji rzadkiej śmietany.
O jakości zaprawienia w dużym stopniu decyduje również jakość nasion. Materiał siewny powinien być jednolity, wykazywać wysoką siłę i energię kiełkowania. Gwarantuje to późniejsze równomierne wschody roślin i dobry ich rozwój. Zanieczyszczenie materiału siewnego kurzem i pyłem pogarsza skuteczność zabiegu.
 |
 |
Oprócz materiału siewnego na jakość zaprawienia wpływa też forma użytego środka. Na sucho stosowane są zaprawy pyliste — bezpośrednio na nasiona. Preparat z nasionami powinno się mieszać w specjalnych zaprawiarkach, przy małych ilościach nasion można wykorzystywać słoiki przeznaczone tylko do tego celu. Wadą tej metody jest szczególnie duże zagrożenie dla osób wykonujących tę czynność, a także słaba przyczepność używanych środków. Zaletą jest łatwe przeprowadzenie zabiegu oraz możliwość zaprawiania nasion na długo przed wysiewem, o ile są one dostatecznie suche (wilgotność nie powinna przekraczać 17%). Zaprawy takie oznaczone są na etykietach symbolem DS (np. przeciwgrzybowe — Apron 35 DS, Sarfun T 65 DS, czy insektycydowe — Zaprawa Marshal 250 DS). Zaprawianie półsuche polega na dokładnym zwilżeniu i wymieszaniu nasion z małą ilością preparatu płynnego. Powinno również być wykonane w hermetycznych zaprawiarkach i nie jest konieczne przesuszanie nasion po zabiegu. Ten sposób zaprawiania jest bezpieczniejszy dla wykonujących osób, lecz istnieje tu niebezpieczeństwo obniżenia zdolności kiełkowania nasion, zwłaszcza w przypadku przedawkowania preparatu lub zbyt długiego poddawania nasion jego działaniu. Zaprawianie mokre polega na zanurzeniu materiału siewnego w dużej ilości płynnego preparatu na kilkanaście minut. Później nasiona powinny być wysuszone. Ten sposób jest skuteczny w zwalczaniu patogenów zasiedlających nasiona, gdyż preparat dociera do wszystkich zagłębień, wnika też częściowo do okrywy nasiennej. Przy tej metodzie działanie pestycydu jest jednak krótsze niż w przypadku dwóch poprzednich sposobów i dlatego nie zabezpiecza w pełni nasion oraz kiełkujących roślin przed patogenami glebowymi. Do zaprawiania na mokro nadają się między innymi zaprawy zawiesinowe, oznaczone jako WS (np. Apron TZ 69 WS), i wodne oznaczone jako FS (np. Sarfun T 450 FS, Mesurol 500 FS). Coraz częściej zaleca się zaprawianie zawiesiną, określane jako metoda "slurry". Polega ono na pokryciu nasion papką sporządzoną ze specjalnej formy zaprawy (zawiesinowej) i wody. Do tej metody można zaliczyć również zaprawianie korzeni niektórych roślin (np. korzeni kapusty) w papce z gliny zawierającej fungicyd (np. przeciwko kile kapusty).
 |
Nieprawidłowo wykonany zabieg niesie ze sobą wiele zagrożeń — obniżenie jakości materiału siewnego oraz obniżenie skuteczności ochrony nasion i siewek przed patogenami. Należy pamiętać o tym, że niektóre zaprawy do stosowania na mokro (zwłaszcza płynne) mogą działać fitotoksycznie i zmniejszać zdolność kiełkowania nasion bezpośrednio po zabiegu. Przed jego wykonaniem należy zwrócić też uwagę na to, czy możliwe jest łączne stosowanie zapraw (grzybo- i owadobójczych). Są liczne przykłady wskazujące, że użycie na przykład insektycydów Gaucho 350 FS i Nomoltu 150 SC z fungicydem Sumilex 500 SC pogarsza jakość nasion cebuli. Gaucho 350 FS może ponadto obniżać energię i zdolność kiełkowania nasion marchwi czy kapusty w pierwszych kilku miesiącach po zaprawieniu — zwłaszcza nasiona źle wysuszone mogą być uszkadzane przez te zaprawy. Insektycydy płynne, na przykład Promet 400 CS, w połączeniu z fungicydami w formie proszków często opóźniają kiełkowanie i wschody roślin.
Dotychczasowe badania dowodzą, że stosowanie zapraw w formie proszków metodą inkrustacji jest bezpieczniejsze. Polega ona na "oblepianiu" nasion pestycydem. W tym celu nawilża się nasiona wodą lub olejem, a następnie dokładnie miesza z pylistą zaprawą. Przed siewem inkrustowane nasiona należy dokładnie przesuszyć. Wiele firm nasiennych rozprowadza nasiona, które już zostały zaprawione tą metodą. Często inkrustowane nasiona są zabezpieczane równocześnie przeciwko patogenom i szkodnikom. Zabieg taki hamuje znacznie rozwój wielu potencjalnych gatunków chorobotwórczych i chroni nasiona w okresie kiełkowania oraz rośliny w czasie wschodów. Inkrustowanie wpływa również na zwiększenie procentu wschodów i plonu handlowego, w przypadku uprawy fasoli szparagowej z nasion inkrustowanych wzeszło o 20,8% więcej roślin i uzyskano o 49% wyższy plon handlowy w porównaniu z uprawą kontrolną.
Dr hab. S. Mazur jest pracownikiem Akademii Rolniczej
w Krakowie
Zaprawianie nasion zaliczane jest do najbardziej oszczędnych, a przy tym najbezpieczniejszych dla środowiska zabiegów chemicznych. Pozwala często na zmniejszenie liczby innych zabiegów ochronnych zalecanych podczas wegetacji roślin, zabezpiecza młode rośliny przed działaniem czynników chorobotwórczych i szkodników. Zaletą tej metody jest jej skuteczność, zwłaszcza w przypadku zwalczania chorób powodujących zgorzele siewek. Stosowanie zapraw nasiennych ogranicza również rozwój chorób przenoszonych przez nasiona — na przykład septoriozy selera czy askochytozy grochu. Istota zaprawiania polega na równomiernym naniesieniu dostatecznej ilości preparatu cienką warstwą na powierzchnię nasion. Przeprowadzić to można różnymi formami użytkowymi zapraw, stąd wyróżniamy zaprawianie suche, półsuche, mokre, zaprawianie zawiesiną oraz tak zwaną inkrustację nasion.
Zwiększenie przyczepności zapraw do nasion można osiągnąć przez dodanie preparatów Polikrust 9,5 PS i Polikrust 9,5 S. Środki te zapewniają równomierne pokrycie nasion zaprawą, zapobiegają jej osypywaniu się, zwłaszcza podczas transportu i wysiewu nasion. Gdy wykorzystuje się Polikrust, należy pamiętać o tym, aby najpierw rozcieńczyć go wodą w stosunku 2 : 1 (2 części preparatu na 1 część wody). Rozcieńczony trzeba wymieszać z zalecaną ilością zaprawy tak, aby uzyskać mieszaninę konsystencji rzadkiej śmietany.
O jakości zaprawienia w dużym stopniu decyduje również jakość nasion. Materiał siewny powinien być jednolity, wykazywać wysoką siłę i energię kiełkowania. Gwarantuje to późniejsze równomierne wschody roślin i dobry ich rozwój. Zanieczyszczenie materiału siewnego kurzem i pyłem pogarsza skuteczność zabiegu.
|
|
Oprócz materiału siewnego na jakość zaprawienia wpływa też forma użytego środka. Na sucho stosowane są zaprawy pyliste — bezpośrednio na nasiona. Preparat z nasionami powinno się mieszać w specjalnych zaprawiarkach, przy małych ilościach nasion można wykorzystywać słoiki przeznaczone tylko do tego celu. Wadą tej metody jest szczególnie duże zagrożenie dla osób wykonujących tę czynność, a także słaba przyczepność używanych środków. Zaletą jest łatwe przeprowadzenie zabiegu oraz możliwość zaprawiania nasion na długo przed wysiewem, o ile są one dostatecznie suche (wilgotność nie powinna przekraczać 17%). Zaprawy takie oznaczone są na etykietach symbolem DS (np. przeciwgrzybowe — Apron 35 DS, Sarfun T 65 DS, czy insektycydowe — Zaprawa Marshal 250 DS). Zaprawianie półsuche polega na dokładnym zwilżeniu i wymieszaniu nasion z małą ilością preparatu płynnego. Powinno również być wykonane w hermetycznych zaprawiarkach i nie jest konieczne przesuszanie nasion po zabiegu. Ten sposób zaprawiania jest bezpieczniejszy dla wykonujących osób, lecz istnieje tu niebezpieczeństwo obniżenia zdolności kiełkowania nasion, zwłaszcza w przypadku przedawkowania preparatu lub zbyt długiego poddawania nasion jego działaniu. Zaprawianie mokre polega na zanurzeniu materiału siewnego w dużej ilości płynnego preparatu na kilkanaście minut. Później nasiona powinny być wysuszone. Ten sposób jest skuteczny w zwalczaniu patogenów zasiedlających nasiona, gdyż preparat dociera do wszystkich zagłębień, wnika też częściowo do okrywy nasiennej. Przy tej metodzie działanie pestycydu jest jednak krótsze niż w przypadku dwóch poprzednich sposobów i dlatego nie zabezpiecza w pełni nasion oraz kiełkujących roślin przed patogenami glebowymi. Do zaprawiania na mokro nadają się między innymi zaprawy zawiesinowe, oznaczone jako WS (np. Apron TZ 69 WS), i wodne oznaczone jako FS (np. Sarfun T 450 FS, Mesurol 500 FS). Coraz częściej zaleca się zaprawianie zawiesiną, określane jako metoda „slurry”. Polega ono na pokryciu nasion papką sporządzoną ze specjalnej formy zaprawy (zawiesinowej) i wody. Do tej metody można zaliczyć również zaprawianie korzeni niektórych roślin (np. korzeni kapusty) w papce z gliny zawierającej fungicyd (np. przeciwko kile kapusty).
|
Nieprawidłowo wykonany zabieg niesie ze sobą wiele zagrożeń — obniżenie jakości materiału siewnego oraz obniżenie skuteczności ochrony nasion i siewek przed patogenami. Należy pamiętać o tym, że niektóre zaprawy do stosowania na mokro (zwłaszcza płynne) mogą działać fitotoksycznie i zmniejszać zdolność kiełkowania nasion bezpośrednio po zabiegu. Przed jego wykonaniem należy zwrócić też uwagę na to, czy możliwe jest łączne stosowanie zapraw (grzybo- i owadobójczych). Są liczne przykłady wskazujące, że użycie na przykład insektycydów Gaucho 350 FS i Nomoltu 150 SC z fungicydem Sumilex 500 SC pogarsza jakość nasion cebuli. Gaucho 350 FS może ponadto obniżać energię i zdolność kiełkowania nasion marchwi czy kapusty w pierwszych kilku miesiącach po zaprawieniu — zwłaszcza nasiona źle wysuszone mogą być uszkadzane przez te zaprawy. Insektycydy płynne, na przykład Promet 400 CS, w połączeniu z fungicydami w formie proszków często opóźniają kiełkowanie i wschody roślin.
Dotychczasowe badania dowodzą, że stosowanie zapraw w formie proszków metodą inkrustacji jest bezpieczniejsze. Polega ona na „oblepianiu” nasion pestycydem. W tym celu nawilża się nasiona wodą lub olejem, a następnie dokładnie miesza z pylistą zaprawą. Przed siewem inkrustowane nasiona należy dokładnie przesuszyć. Wiele firm nasiennych rozprowadza nasiona, które już zostały zaprawione tą metodą. Często inkrustowane nasiona są zabezpieczane równocześnie przeciwko patogenom i szkodnikom. Zabieg taki hamuje znacznie rozwój wielu potencjalnych gatunków chorobotwórczych i chroni nasiona w okresie kiełkowania oraz rośliny w czasie wschodów. Inkrustowanie wpływa również na zwiększenie procentu wschodów i plonu handlowego, w przypadku uprawy fasoli szparagowej z nasion inkrustowanych wzeszło o 20,8% więcej roślin i uzyskano o 49% wyższy plon handlowy w porównaniu z uprawą kontrolną.
Dr hab. S. Mazur jest pracownikiem Akademii Rolniczej
w Krakowie
