CO ZAMIAST M 9?

Do doświadczeń wybrano dwie odmiany – Jonagold i Elstar. Materiał nasadzeniowy pochodził z jednej szkółki. Wszystkie podkładki, oprócz P 22 i M 27, były wolne od wirusów. W każdym z ośrodków jabłonie posadzono w odstępach 1,25-1,75 m w rzędzie. Do 1996 roku najsilniejszym wzrostem – o ponad 30% silniejszym od jabłoni na M 9 – charakteryzowały się drzewa na P 14, C 0311 i 4637. Najsłabiej natomiast rosły jabłonie na P 59, M 27, P 22, P 16, J-TE-E i J-TE-F (tab. 1).

Tabela 1. Średnia siła wzrostu drzew odmian Jonagold i Elstar, w zależności od użytej podkładki, w porównaniu do jabłoni na M 9. * Siłę wzrostu oceniano na podstawie średnicy pnia. Przeciętna średnica pni sześcioletnich drzew odmian Jonagold i Elstar wynosiła 4,88 mm. Tę liczbę przyjęto za 100%

Na żadnej podkładce nie udało się uzyskać wyższych niż na M 9 plonów w przeliczeniu na jednostkę powierzchni. Jedynie na J 9, P 2, Ottawa 3 i B 9 zbierano plony podobne, jak z drzew na M 9. W przypadku podkładek bardziej karłowych uzyskano znacznie gorsze wyniki. Drzewa słabo rosnące można by jednak znacznie gęściej posadzić i wtedy możliwe byłyby wyższe plony w przeliczeniu na jednostkę powierzchni. Lepszym więc wskaźnikiem, pozwalającym na porównanie intensywności owocowania jabłoni o różnej sile wzrostu, jest współczynnik plenności. Dla podkładek słabo rosnących, oprócz M 27, uzyskano ten współczynnik wyższy niż dla M 9. Największy osiągnięto dla drzew na P 59 (tab. 2), przy czym były to najsłabiej rosnące jabłonie.

Tabela 2. Średni współczynnik plenności drzew odmian Jonagold i Elstar, w zależności od użytej podkładki, w porównaniu do jabłoni na M 9, w latach 1992-96. ** Średni współczynnik plenności w latach 1992-96 z drzew odmian Jonagold i Elstar na podkładce M 9 wyniósł 2,45 kg/m2 – tę liczbę przyjęto za 100%

W przypadku podkładek o sile wzrostu podobnej do tej, jaką wykazuje M 9, nie stwierdzono różnic w wielkości owoców. U podkładek słabo rosnących największy wpływ na redukcję wielkości owoców stwierdzono w przypadku P 22, a następnie M 27 i J-TE-F. Najlepiej pod tym względem wypadły P 16 i J-TE-E. Zauważono pozytywny wpływ P 2 na wybarwienie jabłek. Najmniej odrostów korzeniowych tworzyły drzewa na podkładce Mark i P 16, najwięcej – czeskie J-TE-F i J-TE-E. Jak wynika z tych badań, nadal z podkładek o podobnej sile wzrostu M 9 jest najlepsza. Z podkładek rosnących o około 15% słabiej od M 9 interesujące są P 16, J-TE-F i J-TE-E. Dwie ostatnie wypadły jednak negatywnie pod względem intensywności wytwarzania odrostów korzeniowych. Z jeszcze słabiej rosnących podkładek interesująca może być P 22. Ważne jest dla niej jednak, aby miejsce okulizacji nie było zbyt wysokie (negatywnie wpływa to na wysokość plonu, wielkość owoców oraz siłę wzrostu drzew – fot.). Musi być to także materiał wolny od wirusów.

Czteroletnie drzewa odmiany Jonagold na podkładce P 22. Wyraźny negatywny wpływ zbyt wysokiej okulizacji na wzrost i wielkość plonowania jabłoni

(Obstbau 6/98)