Poinformowano, że związki miedzi zostały wprowadzone do ochrony roślin już w XIX wieku. W Polsce związki miedzi stosowane są oficjalnie od 1964 r., gdy wprowadzono system rejestracji środków ochrony roślin. Głównie używany jest tlenochlorek miedziowy, który znajduje się w 10 preparatach oraz tlenek miedzi, zarejestrowany w jednym fungicydzie.
Tlenochlorek miedziowy stosowany jest do ochrony głównych roślin sadowniczych przed najważniejszymi sprawcami chorób, takich jak: parch jabłoni i gruszy, zaraza ogniowa, rak bakteryjny drzew owocowych, kędzierzawość liści brzoskwini i inne. Używa się go również do ochrony roślin warzywnych – pomidora, ogórka, fasoli czy ziemniaka (zaraza ziemniaka).
Związki miedzi zwalczają najważniejsze patogeny, które nie są ograniczane przez inne fungicydy, np. zarazę ogniową, która należy do bardzo groźnych gospodarczo patogenów. Aktualnie istnieje brak alternatywy dla związków miedzi w zwalczaniu zarazy ogniowej.
Tlenochlorek miedziowy wykazuje bardzo dobre właściwości bakteriobójcze. Aktualnie jest brak alternatywy dla związków miedzi w zwalczaniu chorób bakteryjnych. Miedź wykazuje wzorcowe działanie bakteriostatyczne, które nie będzie można zastąpić innymi substancjami.
W celu przeciwdziałaniu kumulacji związków miedzi w środowisku w UE wprowadzono maksymalną dawkę w ciągu 1 roku, która wynosi 4,5 kg/ha.
Również w produkcji ekologicznej w Polsce i innych krajach UE można stosować związki miedzi i aktualnie nie ma żadnej alternatywy, gdyż w tym systemie można stosować tylko substancje naturalne.
Samorząd rolniczy uważa, że wprowadzenie innych fungicydów nie zapewni takiej skuteczności, jaką wykazują związki miedzi, szczególnie w zwalczaniu chorób bakteryjnych i zarazy ogniowej. Koszt syntetycznych fungicydów w porównaniu do związków miedzi jest ponad 10-krotnie wyższy. Ewentualne wycofanie związków miedzi, zdaniem izb rolniczych, wpłynie na pogorszenie efektu ochronnego oraz zwiększy w stopniu bardzo wysokim koszty ochrony roślin, co wpłynie na zmniejszenie opłacalności produkcji roślinnej.
Źródło: KRiR
