Ochrona roślin

W poprzedniej części artykułu (HO 12/2006) zawarte są informacje m.in. na temat produkcji warzyw kapustnych w Polsce, Rosji i na Ukrainie oraz dotyczące obserwowanych w Europie trendów w produkcji warzyw. Druga część poświęcona jest głównie zagadnieniom związanym z ochroną i uprawą kapusty, jakie omawiano podczas międzynarodowej konferencji zorganizowanej 2–5 października 2006 r. we Wrocławiu, Sokolnikach i Kaliszu przez firmę Nickerson Zwaan.

Przymrozki wiosenne są przyczyną bardzo poważnych strat w gospodarstwach sadowniczych, mogą występować lokalnie, ale także obejmować stosunkowo duży obszar. Wytrzymałość roślin na przymrozki jest nie tylko cechą gatunkową czy nawet odmianową, lecz zależy również od stopnia rozwoju kwiatów. Największe ryzyko strat przymrozkowych występuje u gatunków, które najwcześniej kwitną (grupa pestkowych), morele, brzoskwinie, czereśnie i wiśnie. Często jednak straty te obserwujemy też na gruszach i jabłoniach. Poziom uszkodzeń zależy od fazy rozwoju pąków kwiatowych oraz od temperatury. Najwrażliwsze na niską temperaturę są kwiatostany w okresie od początku do końca kwitnienia. W tym czasie temperatura od –2°C do –4°C może być przyczyną utraty, odpowiednio, od 10% do 90% kwiatów. Wielkość strat przymrozkowych zależy ponadto od uprawianej odmiany, a także kondycji sadu.

W sadach towarowych podstawową metodą zwalczania gryzoni jest rozkładanie jesienią zatrutych przynęt. W naszych warunkach klimatycznych najlepsze efekty uzyskuje się umieszczając przynęty bezpośrednio w norach tych szkodników lub w podziemnych korytarzach w pobliżu nor. Zatrute przynęty bezpośrednio do nor podaje się ręcznie lub przy użyciu ręcznych dozowników. Czynność ta jest bardzo pracochłonna, a przy znacznym nasileniu szkodników na dużych areałach może być niewykonalna.

W pierwszej części Autorka zamieściła informacje dotyczące zwalczania szkodników, które pojawiają się wczesną wiosną na plantacjach porzeczek. Poniżej omawia biologię, progi ekonomicznego zagrożenia i metody zwalczania szkodników występujacych na tych plantacjach późną wiosną i w lecie (red.).

W pierwszej części (HO 4/2006) omówiłam zaburzenia fizjologiczne u sałaty, związane z pobieraniem i transportem wapnia. Sprawiają one najwięcej kłopotów, ponieważ w dużej mierze są związane z warunkami klimatycznymi i podłożowymi, na które często ogrodnik ma bardzo ograniczony wpływ (z wyjątkiem uprawy w nowoczesnych, zautomatyzowanych szklarniach czy cieplarniach foliowych). Oprócz problemów z pobieraniem wapnia, sałata może wykazywać zaburzenia także na skutek niedoboru czy nadmiaru innych składników pokarmowych, choć ich wyraźne objawy występują znacznie rzadziej.

Masowy wzrost nasadzeń czarnej porzeczki notuje się głównie od czasu wprowadzenia mechanicznego zbioru jej owoców. W ciągu ostatnich 15 lat wystąpiły duże różnice w zainteresowaniu tą uprawą, czego przyczyną były gwałtowne wahania cen owoców. Ostatnio zainteresowanie zakładaniem plantacji porzeczki jest mniejsze, z powodu bardzo niskiej ceny owoców, nawet poniżej 0,5 zł/kg.

Wśród tematów wykładów, jakich mogli wysłuchać w styczniu uczestnicy II Międzynarodowych Targów Agrotechniki Sadowniczej w Warszawie, nie zabrakło tych dotyczących wpływu mrozu oraz wiosennych przymrozków na rośliny.

Choroby wywoływane przez wirusy, wiroidy i fitoplazmy* są poważnym problemem w uprawach sadowniczych i szkółkarskich. Patogeny te nie mogąc samodzielnie prowadzić żadnych procesów przemiany materii, korzystają z komórek roślin gospodarza i wywołują różnego rodzaju choroby. Rozprzestrzenianiu się tych patogenów sprzyja niekontrolowane rozmnażanie się roślin. Najskuteczniejszym sposobem zapobiegania chorobom wirusowym i wirozopodobnym jest zakładanie sadów i plantacji roślin jagodowych ze zdrowego materiału szkółkarskiego. Do uzyskania drzewek wolnych od wirusów konieczne jest nie tylko zapewnienie zdrowego materiału wyjściowego, ale również przestrzeganie zasad produkcji i obrotu materiałem szkółkarskim.