Kolejną mało znaną w Polsce chorobą jest biała rdza szpinaku, powodowana przez organizm grzybopodobny Albugo occidentalis. Objawy choroby są widoczne początkowo jako małe, chlorotyczne plamy na górnej stronie blaszki liściowej. Na dolnej stronie liści, a także na górnej można obserwować małe białe owalne i błyszczące plamy. Zakres roślin żywicielskich ogranicza się doszpinaku i kilku gatunków z rodzaju komosa (Chenopodium). Ten organizm grzybopodobny zimuje w formie grzybni w korzeniach lub w postaci zarodników przetrwalnikowych, zwanych oosporami. Wiosną na roślinach systemicznie zakażonych A. occidentalis tworzą się złoża zarodników konidialnych. Infekcje wtórne zachodzą przez przenoszenie konidiów na sąsiednie rośliny. W środowisku wodnym, w temperaturze15°C, zarodniki pęcznieją zamieniając się w zarodnie pływkowe. Zarodniki pływkowe uwalniając się z zarodni wnikają do roślin przez aparaty szparkowe. Okres inkubacji choroby trwa 6–8 dni. Patogen tworzy kuliste, żółtawo-brązowe oospory, które mają znaczenie w rozwoju choroby w kolejnym sezonie. Oospory kiełkują i infekują rośliny przez otwarte aparaty szparkowe. Liście niżej położone w bezpośrednim kontakcie z glebą są szczególnie porażane w procesie infekcji pierwotnych.
Na szpinaku choroba jest powszechnie znana w Stanach Zjednoczonych. Patogen aktualnie nie stanowi problemu w uprawie szpinaku w naszym kraju, dlatego nie ma programu jej zwalczania. Jednak w celu ograniczenia ryzyka porażenia plantacji przez ten patogen powinno się unikać uprawy szpinaku w monokulturze m.in. z uwagi na możliwość zimowania oospor w glebie. Istotna jest też częsta lustracja plantacji w celu usuwania roślin z objawami choroby w początkowym stadium rozwoju. Konieczne jest zaprawianie nasion tiuramem.
Jesienią minionego roku w uprawie szpinaku zaobserwowano również antraknozę szpinaku. Chorobę powoduje Colletotrichum dematium f. spinaciae. Początkowe jej symptomy to małe, okrągłe, wodniste plamy na młodych i starszych liściach, które w miarę upływu czasu powiększają się i brązowieją. Grzyb przeżywa w resztkach roślinnych oraz nasionach. Zakażenie roślin i rozwój choroby wymaga wysokiej wilgotności powietrza. Chorobę stwierdzono po raz pierwszy w Australii i opisano ją na kilku odmianach szpinaku. Badania wykazały, że zakres obejmuje takie gatunki roślin warzywnych, jak: burak, pomidor i cebula dymka.
Tekst i zdjęcia: dr Jan Sobolewski, Instytut Ogrodnictwa w Skierniewicach
