Stres roślin warzywnych?

Zaburzenia we wzroście i rozwoju, bezpośrednio przekładające się na osłabienie plonowania, wynikają najczęściej ze stresów, jakim poddane są rośliny. Uprawa warzyw polowych jest na takie czynniki narażona nieprzerwanie, wszak produkcja odbywa się „pod chmurką”, a na klimat ogrodnik nie ma wpływu. Może jednak eliminować jego skutki uboczne.

Chłód, susza, nadmiar wody…
W polu, pod płaskimi osłonami lub bez osłaniania, uprawia się warzywa w okresach, gdy praktycznie nie występują już drastyczne spadki temperatury poniżej 0°C. Wczesną wiosną a także jesienią może dojść do przygruntowych przymrozków. Przewidując taką sytuację, warto przygotować rośliny do stresu poprzez opryskanie lub podlanie biostymulatorem imPROver+. Pod wpływem zawartych w nim związków: : 4-nitrofenolanu potasu (para-nitrofenolan potasu), 2-nitrofenolanu potasu (orto-nitrofenolan potasu) i 5-nitrogwajakolanu potasu (2-metoksy-5-nitrofenolan potasu) zawartość komórek roślinnych ulega modyfikacjom. Między innymi dochodzi do zagęszczenia soku komórkowego, co przeciwdziała krystalizacji pod wpływem krótkotrwałej niskiej temperatury. Dozowanie tego preparatu powinno mieć miejsce ok. trzech dni przed prognozowanym spadkiem temperatury poniżej zera.

Długotrwałe chłody w okresie wegetacji (wiosną i jesienią) i zimne podłoże, powodują upośledzenie funkcjonowania systemu korzeniowego oraz transportu soków komórkowych. Zaburzenia w pobieraniu pierwiastków pokarmowych z podłoża są przyczyną „zagłodzenia” rośliny, a przez to zahamowania podziałów komórkowych, w efekcie procesów wzrostowych i plonotwórczych. Deficyt fosforu (pobieranie tego składnika z chłodnego podłoża jest bardzo ograniczone), głównego pierwiastka odpowiedzialnego za rozrost korzeni, obniża plonowanie. Jest więc groźne dla wszystkich gatunków, jednak dla warzyw tzw. korzeniowych – szczególnie. Niemożność pobrania przez roślinę dostatecznej ilości potasu, objawia się niewielkim owocami w przypadku takich warzyw jak dyniowate czy psiankowate.

Podobne skutki do wyżej opisanych wywołać może długotrwała susza, która wpływa na zmniejszenie turgoru, zahamowanie parcia korzeniowego – ostatecznie na wstrzymanie transportu międzykomórkowego i międzytkankowego zarówno pierwiastków pokarmowych od korzeni, jak i asymilatów do korzeni. Pierwiastkiem, którego deficyt w roślinie, w takich warunkach wyraźnie widać, jest wapń. Z reguły mało mobilny, przestaje być transportowany, a efektem są suche zgnilizny liści (tipburn) oraz owocu – głównie jego wierzchołka.

Zwiększona wilgotność, lokalne podtopienia, zalania pól osłabia system korzeniowy, a takie warunki utrzymujące się przez kilka dni są przyczyną zamierania najdelikatniejszych, ale i najistotniejszych, z punktu widzenia prawidłowego funkcjonowania rośliny, części systemu korzeniowego – włośników. W strefie włośnikowej zachodzi intensywne pobieranie składników pokarmowych, dlatego jej ograniczanie (w każdym zakresie) objawia się spadkiem plonowania.

… eliminuje szkody
imPROver+ przeciwdziała powyższym zaburzeniom i szkodom. Trzeba go tylko z odpowiednim wyprzedzeniem użyć, wówczas efekty działania będą najbardziej spektakularne. Nie wystarcza bowiem w utrudniających wzrost i rozwój roślin warunkach aplikacja pozakorzeniowa pierwiastków pokarmowych. Dopóki nie pobudzi się funkcji życiowych rośliny, dopóty nie będzie ona w stanie aktywnie rozprowadzić dostarczonych związków pokarmowych.

Preparat ten może być także stosowany post factum, najczęściej jako antidotum na długotrwały stres spowodowany czynnikami klimatu albo wywołany toksycznością środków ochrony roślin (herbicydów) bądź nadmierną dawką nawozów.

Dawkowanie
Wskazane jest więc podanie roślinie preparatu imPROver+, a dopiero następcze dokarmianie dokorzeniowe i pozakorzeniowe.

Opryskiwanie: standardowo zaleca się 0,5–1,0 litra stymulatora imPROver+ na hektar lub podanie go w stężeniu 0,1–0,2% (100–200 ml stymulatora na litr wody). Zalecana ilość wody 500 litrów na 1 hektar.

Podlewanie: możliwe jest dostarczenie tego stymulatora także w takiej formie, wówczas zaleca się roztwór 0,1–0,2% (1 do 2 ml w 1 litrze wody).

Zabiegi można powtarzać do 3 razy w okresie wegetacyjnym, w 20–30 dniowych odstępach.

Większe z zalecanych dawki na hektar (1litr) lub większe stężenia (tj. 0,2%) stosowane powinny być wówczas, jeżeli w trakcie wykonywania aplikacji, ze względu na rodzaj uprawy lub fazę rozwoju, rośliny mają stosunkowo małą powierzchnię wchłaniania (liści).

Źródło: materiały firmy ProCam

Related Posts

None found

Poprzedni artykułSzkółkarstwo w Kraju Kwitnącej Wiśni (cz. I)
Następny artykułPomoc dla rolników poszkodowanych przez suszę

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Wpisz treść komentarza
Wpisz swoje imię

ZGODA NA PRZETWARZANIE DANYCH OSOBOWYCH *

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany, podajesz go wyłącznie do wiadomości redakcji. Nie udostępnimy go osobom trzecim. Nie wysyłamy spamu. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem*.