Składnikami folii są pochodne naturalnych polimerów odnawialnych: skrobi i celulozy. Substancje te to karboksymetyloskrobia (CMS) i karboksymetyloceluloza (CMC). Są biodegradowalne i rozpuszczalne w zimnej wodzie. Wykorzystuje się je w przemyśle spożywczym, kosmetycznym, papierniczym, farmaceutycznym oraz tekstylnym. Stosowane są jako dodatek do żywności, hydrożele, zagęstniki, środki zapobiegające zbrylaniu, substancje klejące i napełniacze.
Szczecińskim uczonym udało się otrzymać folię na bazie taniej pochodnej skrobiowej CMS. Dotąd znane były tylko sposoby otrzymywania folii na bazie CMC i innych pochodnych naturalnych (np. chitozanu lub alginianu).
Zespół prof. Tadeusza Spychaja otrzymał innowacyjne folie stosując glicerynę i kwas cytrynowy. Dzięki takiemu doborowi surowców oraz sieciowaniu folia silnie pęcznieje w wodzie, jednak się w niej nie rozpuszcza.
Folia silnie chłonie wilgoć, co określa się pojęciem hydrofilowości. Ma dobre właściwości mechaniczne, rozkładając się w środowisku, nie zanieczyszczając go i nie zatruwając. Może znaleźć zastosowanie w rolnictwie. Jeżeli zapakujemy w nią nawóz, techniką tzw. enkapsułowania, to uzyskamy otoczkę pozwalającą na kontrolowane uwalnianie związków aktywnych. W folię można też zapakować substancje chwasto-, bakterio- i grzybobójcze oraz pokrewne. W medycynie mogłaby służyć jako nośnik leków. Hydrofilowe folie biodegradowalne można ponadto wykorzystać jako nośnik warstwy kleju. W przemyśle papierniczym mogą być stosowane do łączenia rolek papieru.
Korzyści z zastosowania wynalazku w przemyśle opakowaniowym wiążą się przede wszystkim z dostępnością półproduktów i ich niskim kosztem. Zarówno CMS i CMC produkowane są w kraju. Podczas wytwarzania folii nie powstają substancje uboczne.
Folie zostały zgłoszone do ochrony patentowej. Technologia otrzymała wyróżnienie w konkursie „Eureka! DGP” organizowanym przez „Dziennik Gazetę Prawną” i promującym najbardziej innowacyjne i rozwojowe polskie technologie.
Źródło: www.naukawpolsce.pap.pl
