Osiąga 30–40 m wysokości. Tworzy bardzo ładne, dość gęste korony, regularne, stożkowate oraz stosunkowo wąskie. Większe gałęzie wyrastają z pnia niemal pod kątem prostym, a tylko u starszych drzew zwisają. Ułożone promieniście na pędach igły mają 2–3 cm długości, są dość sztywne i kłujące. U formy pierwotnej ich barwa jest ciemnozielona, ale takie typy są spotykane coraz rzadziej, nawet w kolekcjach dendrologicznych. Przeważnie igły są mniej lub bardziej zielononiebieskie, a u wielu odmian ogrodowych — niebieskie lub rebrzystoniebieskie. Niedojrzałe szyszki (do 12 cm długości) są brunatnopurpurowe, później zmieniają barwę na jasnobrązową.
Gatunek ten charakteryzuje się dużą odpornością na suszę, mróz oraz suche powietrze. Rośnie dobrze na różnych rodzajach gleb. Jest jednak wybitnie światłolubny, w cieniu wszystkie typy o srebrnych lub niebieskawych igłach mają gorszą barwę.
NAJCIEKAWSZE I CZĘŚCIEJ SPOTYKANE W POLSCE ODMIANY ŚWIERKA KŁUJĄCEGO (CZ. I)*
* dalszy ciąg — w kolejnym numerze „Szkółkarstwa”
Fot. 1. 'Blue Mountain’
Fot. 2. 'Blue Totem’
Fot. 3. 'Brynek’
Fot. 4. 'Edith’
Fot. 5. 'Erich Frahm’
Fot. 6. 'Fat Albert’
Fot. 7. forma glauca
Fot. 8. 'Glauca Globosa’
Fot. 9. 'Glauca Nana’
Fot. 10. 'Glauca Pendula’
Fot. 11. 'Hermann Naue’
Fot. 12. 'Hoopsii’
